Masalah OKU dalam Perkhidmatan Kenderaan Awam

Kenderaan awam merupakan nadi kepada pembangunan negara. Sistem dan kemudahan kenderaan awam dapat menjamin kelancaran aktiviti sesebuah negara. Sekiranya kita menoleh ke negara-negara maju seperi Jepun dan Amerika Syarikat, kita akan lihat betapa majunya sistem kenderaan awam mereka. Negara kita akan meraikan hari kemerdekaan genap 50 tahun beberapa hari lagi. Angka 50 tahun akan menjadi kayu ukur kepada tahap pencapaian kita. Dalam mengolak langkah sebagai sebuah negara maju pada tahun 2020, kita hanya mempunyai 13 tahun lagi. Lihatlah betapa maju kita dalam kemudahan kenderaan awam pada hari ini. Namun, apakah ertinya kemajuan tersebut sekiranya terdapat golongan yang tidak dapat menikmatinya?

Golongan yang saya maksudkan tidak lain tidak bukan ialah golongan orang kurang upaya (OKU). Dalam kaitan antara OKU dengan kemudahan kenderaan awam, sudah pasti kumpulan OKU berkerusi roda merupakan kumpulan yang patut diutamakan. Mereka memerlukan satu mekanisma supaya dapat berhubung dengan dunia luar dan masyarakat umum. Bayangkan sekiranya mereka tidak memandu ataupun tidak mempunyai sanak saudara yang sudi membawa mereka keluar, bolehkah mereka menaiki LRT atau komuter kita yang serba canggih? Bas baru kita yang berhawa dingin dengan kerusi selesa yang sedang gah berlegar di kota? Kereta teksi samada yang biasa mahupun yang mewah? Saya percaya setiap langkah untuk mereka masuk mencuba kemajuan kemudahan kenderaan awam tersebut menjadi satu cabaran; cabaran yang sekiranya salah langkah mungkin akan terjatuh, tercedera dan membahayakan nyawa mereka. Malah mungkin juga mereka tidak dapat menggunakannya langsung disebabkan halangan daaripada penggunaan kerusi roda mereka.

Memang tidak dapat dinafikan bahawa ada usaha daripada syarikat yang menyediakan kemudahan kenderaan awam dalam memastikan perkhidmatan mereka mesra OKU. Terdapat kenderaan bas yang melebelkan stiker kerusi roda untuk menunjukkan bas mereka mesra OKU. Hakikatnya ketika artikel ini ditulis, pelaksanaannya belum sempurna, lebel stiker itu hanya sekadar hiasan. Projek tersebut bak kata pepatah ‘rumah sudah siap, tetapi pahat masih berbunyi’. Saya tidak ingin memanjangkan komen di sini, bagi persatuan-persatuan OKU yang terlibat dalam usaha menyempurnakannya sahaja yang faham. Bagaimanapun, usaha dan niat murni syarikat bas tersebut boleh dipuji, hanya perlaksanaannya perlu dikaji. Pada pendapat saya: tanyalah pengguna kerusi roda cara terbaik untuk mereka boleh menggunakan bas tersebut sebelum melaksanakannya.

Walau bagaimanapun, usaha harus dilakukan langkah demi langkah. Kalau kita lihat antara perkhidmatan kenderaan awam di negara kita, masih terlalu banyak usaha yang harus dilakukan. Saya amat mengkagumi Group CEO syarikat AirAsia, iaitu Dato’Tony Fernandes dalam tindakan beliau meningkatkan perkhidmatan penerbangannya baru-baru ini. Selepas mendapat protes daripada persatuan-persatuan OKU disebabkan perkhidmatan AirAsia yang tidak mesra OKU sebelum ini, dalam masa yang amat singkat beliau telah dapat menyelesaikannya dengan baik, malah meningkatkan perkhidmatan AirAsia walaupun memakan belanja yang amat besar. Memang syarikat yang mampu tidak ada masalah dari segi kewangan, tetapi Dato’Tony Fernandes melaksanakannya dengan berhemat di mana segala pandangan OKU diambil berat dan dihormati. Syabas AirAsia!

Dari segi bantuan kepada OKU pula, usaha yang dilakukan ialah untuk memastikan mereka dapat berdikari dengan sebolehnya. Bantuan-bantuan tersebut boleh dibahagikan kepada bantuan pelajaran, bantuan pekerjaan, bantuan saraan, dan bantuan rawatan. Namun, pelaksaan setiap bantuan tersebut haruslah memastikan bahawa OKU yang disasar tidak mempunyai masalah untuk ke pusat bantuan berkenaan. Contohnya, OKU diberi diskaun istimewa untuk melanjutkan pelajaran di institusi pendidikan tinggi, namun disebabkan masalah pengangkutan awam, OKU yang berminat tidak dapat ke sana. Jadi pelaksanaannya gagal dan mungkin alasan yang dilaporkan ialah tidak mendapat sambuan daripada OKU.

Jika diselidik, kenderaan awam yang amat diperlukan oleh OKU ialah kenderaan awam yang dapat menghantar mereka ‘dari pintu ke pintu’, iaitu perkhidmatan teksi. Malangnya teksi di negara kita bukanlah yang jenis mesra OKU. Walaupun terdapat segelintir pemandu teksi yang amat bermurah hati mengambil pelanggan yang berkerusi roda, namun berapa ramaikah antara mereka? Kadang-kadang masalah yang timbul bukan disebabkan nilai perikemanusiaan mereka, tetapi disebabkan jenis kereta teksi mereka yang tidak dapat mengambil penumpang yang berkerusi roda.

Kita telah lihat betapa hebatnya projek meningkat taraf perkhidmatan teksi di negara kita. Kereta-kereta mewah telah pun dijadikan teksi dengan hanya tambahan tambang yang tidak begitu tinggi, kononnya untuk kelesaan penumpang. Namun adakah jenis teksi yang boleh mengambil penumpang berkerusi roda? Sekiranya kita bandingkan antara pelaburan untuk membeli kereta mewah sebagai teksi eksekutif berbanding dengan kereta yang boleh dimasuki kerusi roda (wheelchair accessible taxi), yang mana memperlihatkan imej pengusaha yang lebih perihatin? Keperihatinan sesebuah negara terhadap pelaksanaan kebajikan rakyatnya juga menjadi kayu pengukur tahap tamadun dan kematangannya dalam isu kebajikan rakyat.

Masalah pemandu teksi untuk mengambil penumpang yang berkerusi roda dapat kita lihat di sebelah kanan laman web ini, atau di YouTube, http://www.youtube.com/watch?v=x09ohimNZV0 (video yang dipaparkan hanyalah sebagai lakonan). Berikut adalah penerangan terhadap masalah-masalah tersebut:

1. Sikap pemandu teksi yang merasakan penumpang kerusi roda amat leceh dan melambatkan. Mungkin kebanyakan pemandu teksi mengejaar masa kerana bagi mereka makin cepat tindakan mereka maka makin ramailah penumbang yang dapat diangkut pada hari tersebut.
   
2. Sikap pemandu yang merasakan penumpang kerusi roda amat merumitkan. OKU kerusi roda memang memerlukan orang lain untuk memasukkan kerusi roda mereka di bonet kereta selepas mereka memasuki kereta. Namun, pemandu teksi merasakan penumpang tersebut hanya mendatangkan masalah kepada mereka.
   
3. Ruang bonet kereta yang terhad disebabkan balang gas. Kita sedia maklum bahawa kereta teksi di sekitar Lembah Klang kebanyakannya menggunakan kuasa NGV. Maka disebabkan balang gas NGV yang mengambil sebahagian ruang bonet, tiada ruang untuk memasukkan kerusi roda.

Usaha menjadikan negara kita berimej sebuah negara perihatin dan penyayang haruslah dipertingkatkan. Jangan usaha-usaha tersebut hanyalah untuk mendapat publisiti atau kepentingan peribadi. Pihak pengusaha juga perlulah melihat bahawa perkhidmatan kenderaan awam mereka sebagai satu tanggungjawab sosial, bukan hanya menitikberatkan keuntungan semata-mata. Ahli masyarakat pula perlulah memahami keperluan OKU untuk keluar bermasyarakat. Jangan salah guna kemudahan yang disediakan khas untuk mereka sebagai kemudahan diri sendiri, contohnya tempat letak kereta untuk OKU, tandas, dan lain-lain.

Setiap kali apabila terlihat OKU berkerusi roda dalam kegiatan di tempat-tempat awam, saya terlihat betapa cabaran mereka dalam menempuhi hidup ini berbanding kita yang bebas bergerak. Apabila terlihat prasarana pembangunan di sesuatu tempat yang bersifat mesra OKU, terlintas di fikiran ini betapa bagusnya jika kita semua sama-sama dapat menikmati limpahan pembangunan negara yang tercinta ini, semoga Malaysiaku Mesra OKU.

-------------------------------------------------------------------------------------
OKU’s problem in public transport

Public transport is like a nerve of development for the country. The system and facilities of public transport can ensure the activities for a country. If we can look at the development countries like Japan and American, we could look at how much develop their public transport system. Our country will celebrate 50th independent day a few days later. On the way into develop country in 2020; we only have 13 years later. Look at how much develop we have in our public transport. However, what the meanings when those developments can’t be enjoy by all groups of people?

The group I mean is those disable people (OKU). In the relationship between OKU and public transport, sure that OKU with wheel chair is one of the strongest groups which have to concern. They need one mechanism so that they could contact with outer world and social. Imagine that if they don’t drive or don’t have any relatives who bring them outing, could they take LRT or komuter that is so high tech? The new bus with air-conditioner and comfortable chair? Normal taxi or even premium or executive taxi? I believe every step of them to go in the vehicle is a challenges, challenge that if a wrong step they will fall down, hurt or even harm themselves. Or maybe they can’t even use it because of their wheel chair.

It can’t be deny that there is some work been taken out by some companies who prepare facilities that is user friendly for OKU. There was bus that make to user friendly to OKU. The true is when this article is written, action is not yet complete, and the label sticker is only a decoration. I don’t want to longer my comment here for those OKU societies which try hard for it. However, the effort of the bus company can be praise. In my opinion: ask those who use wheel chair the best way for them to use the bus before it been carried on.

However, the effort should be carry on step by step. If we look at the service of public transport in our country, there is still a lot of effort need to do. I very admired the CEO of Airasia company, Dato’Tony Fernandes in the action to improve the aircraft service recently. After they got protest from OKU societies because of their service before is non-user friendly and settle it well in a short time which might cost a great amount of money. It is not a big deal for those company which could effort from money, but Dato’Tony Fernandes do it well from the view of OKU.

From the help of OKU, the effort can be carrying on to make sure they can independent. The help can be divided into education, job, retirement and medication. However, all of the help have to make sure that OKU that been chosen have no problem to the center related. For example, OKU is given special discount to continue study in higher education level, but some problem like public transport could make the OKU feel lost interest because they could not go there by it. So, the excuse given might be it can’t get any good response from OKU.

If we look carefully, the public transport that needed by OKU is transport that could send them “door by door”, which is taxi service. However, taxi in Malaysia in not Oku friendly. Although there is still some taxi driver which really takes care of that customer with wheel chair, but how many are they? Sometimes the problem occurs is not because the humanity of them, but because of the taxi that they driven can’t take customer with wheel chair.

We have looked at how great the project of increasing taxi service in our country. Those cars have been made into taxi with just increase fees which is not that high which they said for the comfortable of customer. However, does it include the type of taxi that could take wheel chair?

If we compare the investment of buying cars as taxi executive compare with car which can take the wheel chair (wheel accessible taxi), which one show that the company is more careful on this matter? The carefulness if one country and the action towards the people could show the maturity in charity issues for the people.

The problem to solve by taxi to take customer with wheel chair could be see in this website, or youtube.
http://www.youtube.com/watch?v=x09ohimNZV0 (The video showed is just acting). Below is the explain of that problem:

1. The attitude of taxi driver feel that customer with wheelchair is very troublesome and will slow it down. It may because the taxi driver were in a hurry because the fastest they move, the more customer they get.
2. Attitude of driver which feels that customer with wheelchair is very complicated. OKU’s wheelchair really needs others to put in the wheelchair in the car after they go into the car. However, the driver feel that the customer just bring problem for them.
3. The car bonnet that is limited which caused by the “baling gas”. We could said that the taxi around Klang valley used power NGV. Because of the “baling gas NGV” which takes some places of bonnet space, there is not space to move in wheelchair.
The effort to make our country a lovely image still have to be improve. Please don’t let the effort become just to have publicity or private usage. The management also should look at the public transport service as a social service, not only to earn money. The social member should also understand the needs of OKU. Don’t misuse the special facility for their own usage, for example carpark for OKU, toilet, or others.

Every time when I see OKU sit on wheelchair around public places, I will look at how much challenges in their life compare with those who can move free. When I see some building which is user friendly for OKU, I will think about how good it is if all of us could share and enjoy the develop of the country that we love, may my Malaysia friendly for OKU.

Teks Asal Artikel di Berita Harian

Layanan Istimewa McDonald KL Central terhadap OKU

Dalam kempen membina masyarakat penyayang, kita sering dihidangkan melalui media tentang pelbagai kisah cabaran hidup orang kurang upaya (OKU). Cabaran hidup OKU termasuklah kegiatan harian mereka dalam mencari rezeki, pelajaran, perubatan, riadah dan sebagainya. OKU biasanya dikategorikan mengikut jenis kecacatan seperti anggota, penglihatan, bisu dan akal, Tahap kecacatan mereka pula menunjukkan sejauh mana cabaran mereka dalam kegiatan harian. Ini terbahagi kepada tahap ringan, tahap sederhana, tahap berat, dan tahap amat berat.

Untuk lebih memahami cabaran hidup OKU, kita perlulah memahami jenis-jenis tahap OKU yang dijelaskan di atas. Tahap ringan ialah mereka yang mempunyai kecacatan yang sedikit, di mana segala urusan harian boleh dilakukan tanpa sebarang bantuan orang lain atau peralatan khas. Contohnya OKU yang kudung sebelah tangan, samada di pergelangan tangan mahupun dari siku ke atas, OKU pekak bisu dan lain-lain. Tahap sederhana pula ialah OKU yang menggunakan peralatan khas untuk kegiatan harian mereka. Mereka boleh melakukan kerja tanpa bantuan orang lain dengan adanya peralatan tersebut, contohnya OKU yang mengguna kerusi roda dan OKU penglihatan menggunakan tongkat mereka. OKU tahap berat ialah mereka yang memerlukan bantuan orang lain dalam sesuatu kegiatan. Ini mungkin disebabkan anggota mereka seperti kedua-dua belah tangan dan kaki tidak dapat berfungsi dengan sempurna atau kudung. Manakala OKU tahap amat berat ialah mereka yang mempunyai gabungan kecacatan, iaitu anggota, pancaindera, atau mental. Contohnya kedua-dua belah kaki dan tangan cacat dan pada masa yang sama tidak dapat bertutur dengan jelas.

Kehidupan OKU yang serba mencabar memberi mereka semangat untuk mengharungi liku-liku hidup ini. Tidak dinafikan juga ada OKU yang tidak dapat menerima cabaran tersebut dan akhirnya kecundang dalam dugaan hidup. Mereka ini memilih untuk menagih simparti orang ramai sebagai sumber rezeki, iaitu sebagai peminta sedekah. Ini berbeza pula sekiranya OKU tersebut menggunakan apa sahaja anggota yang masih ada untuk mencari rezeki, contohnya OKU penglihatan menggunakan kepandaian bermain alat muzik untuk menghiburkan orang ramai di kaki lima. Bagi saya, duit yang dilontar kepada mereka bukanlah duit sedekah, tetapi bayaran atas hiburan yang diberi.

Kita lihat pula bagaimana orang ramai yang digolongkan TIDAK OKU berhadapan dengan golongan OKU. Mereka ini saya boleh golongkan kepada beberapa kategori juga, iaitu Pertama: beranggapan golongan OKU sebagai beban masyarakat; Kedua: golongan OKU sebagai mereka yang tidak upaya dan dipandang hina; Ketiga: golongan OKU tiada apa-apa yang berbeza dan itu adalah nasib mereka; Keempat: golongan OKU sebagai mereka yang cekal dan bantuan patut diberikan demi kemanusiaan; dan Kelima: golongan OKU sebagai mereka yang memberi inspirasi dalam hidup mereka. Dengan kategori tersebut, mungkin kita dapat memahami kategori manakah individu TIDAK OKU tersebut apabila berhadapan dengan OKU.

Kisah yang ingin saya kongsi bersama di sini ialah pengalaman sendiri ketika singgah di restoran makanan segera Mc Donald di KL Central. Saya sebenarnya golongan OKU tahap ringan, iaitu kudung di sebelah tangan kanan tanpa siku.

Ketika melangkah masuk ke perkarangan restoran itu sambil menggalas beg komputer riba, seorang pekerja yang lengkap beruniform menyapa dengan senyuman dan bertanya samada saya ingin pesan bungkus atau duduk makan. Saya menjawab bahawa saya ingin duduk makan. Lantas dia menunjuk ke arah tempat-tempat duduk kosong sambil mengeluarkan kertas untuk mendapatkan pesanan. Dengan wajah yang penuh keceriaan dia menanyakan pesanan saya lalu mencatatkan menu yang saya pesan. Apabila siap mencatat, dia terus pergi ke kaunter untuk membuat pesanan. Ketika itu saya sangkakan saya perlu ke kaunter untuk membuat bayaran, tetapi dia datang kembali dengan membawa resit. Dia menyerahkan resit tersebut dan saya bertanya samada perlu membayar di kaunter, dengan senuyuman manis dia menjawab bahawa dia akan bantu saya untuk membayar di kaunter.

Selepas itu dia kembali dengan menatang makanan yang dipesan sambil membawa wang baki. Tidak cukup dengan itu, dia bertanyakan samada saya perlukan sos cili atau tomato. Akhir sekali dia membawa kedua-dua sos cili dan tomato untuk saya sambil berkata panggilkannya sekiranya saya perlukan apa-apa bantuan lagi. Saya sempat melihat tag namanya yang tertera Puteri.

Mungkin pengalaman saya di atas hanyalah kisah yang biasa di sebuah restoran makanan segera. Namun, setiap gerak-geri dan layanan yang diberikan oleh Puteri jelas menunjukkan dia mempunyai naluri untuk berkhidmat dengan cemerlang, dan dia berkhidmat dengan penuh minat serta gembira. Kepekaannya terhadap layanan terbaik untuk OKU dapat saya rasakan walaupun saya sebenarnya tidak mempunyai masalah untuk beratur dan menatang makanan ke tempat duduk. Oleh itu keceriaan yang terpancar di wajahnya menunjukkan keikhlasannya memberi layanan bukan secara paksa tetapi melalui hati nalurinya.

Saya percaya sekiranya setiap pekerja di negara kita dapat bekerja seperti Puteri, negara kita bukan sahaja mempunyai imej bermasyarakat penyayang dan perihatin, malah sebuah negara yang bersasiah tinggi dan tamadun.

Artikel dari Berita Harian 4 Ogos 2007, Rencana

http://www.bharian.com.my/m/BHarian/Saturday/Rencana/20070803233121/Article/
OKU kagum layanan mesra pekerja restoran makanan segera
Oleh Ong Boo Siong

DALAM kempen membina masyarakat penyayang, kita sering dihidangkan melalui media mengenai pelbagai kisah cabaran hidup Orang Kurang Upaya (OKU). Cabaran hidup OKU termasuklah kegiatan harian mereka dalam mencari rezeki, pelajaran, perubatan, riadah dan sebagainya.OKU biasanya dikategorikan mengikut jenis kecacatan seperti anggota, penglihatan, bisu dan akal. Tahap kecacatan mereka pula menunjukkan sejauh mana cabaran mereka dalam kegiatan harian yang terbahagi kepada tahap ringan, sederhana, berat dan tahap amat berat.
Tahap ringan ialah mereka yang mempunyai kecacatan sedikit dan segala urusan harian boleh dilakukan tanpa sebarang bantuan orang lain atau peralatan khas. Contohnya, OKU yang kudung sebelah tangan sama ada di pergelangan tangan mahupun dari siku ke atas, OKU pekak bisu dan lain-lain. Tahap sederhana pula ialah OKU yang menggunakan peralatan khas untuk kegiatan harian mereka dan boleh melakukan kerja tanpa bantuan orang lain dengan ada peralatan berkenaan, contohnya OKU mengguna kerusi roda dan OKU penglihatan menggunakan tongkat.
OKU tahap berat ialah mereka yang memerlukan bantuan orang lain dalam sesuatu kegiatan. Ini mungkin disebabkan anggota mereka seperti kedua-dua belah tangan dan kaki tidak dapat berfungsi dengan sempurna atau kudung.OKU tahap amat berat ialah mereka yang mempunyai gabungan kecacatan, iaitu anggota, pancaindera atau mental. Contohnya, kedua-dua belah kaki dan tangan cacat dan pada masa yang sama tidak dapat bertutur dengan jelas.Kehidupan OKU yang serba mencabar memberi mereka semangat untuk mengharungi liku hidup ini. Tidak dinafikan juga ada OKU yang tidak dapat menerima cabaran berkenaan dan akhirnya kecundang dalam dugaan hidup. Mereka memilih untuk menagih simpati orang ramai sebagai sumber rezeki, iaitu sebagai peminta sedekah. Ini berbeza pula sekiranya, OKU berkenaan menggunakan apa saja anggota yang masih ada untuk mencari rezeki, contohnya OKU penglihatan menggunakan kepandaian bermain alat muzik untuk menghiburkan orang ramai di kaki lima. Bagi saya, duit yang dilontar kepada mereka bukanlah duit sedekah, tetapi bayaran atas hiburan yang diberi.Kita lihat pula bagaimana orang ramai yang digolongkan sebagai ‘tidak mesra OKU’ berhadapan dengan golongan OKU. Mereka ini saya boleh golongkan kepada beberapa kategori juga, iaitu pertama beranggapan golongan OKU sebagai beban masyarakat; kedua golongan OKU sebagai golongan tidak upaya dipandang hina.Ketiga pula golongan OKU tiada apa yang beza dan itu adalah nasib mereka; keempat golongan OKU sebagai mereka yang cekal dan bantuan patut diberikan demi kemanusiaan dan kelima golongan OKU sebagai mereka yang memberi inspirasi dalam hidup mereka. Dengan kategori itu, mungkin kita dapat memahami kategori manakah individu yang ‘tidak mesra OKU’ apabila berhadapan dengan OKU.Kisah ingin saya kongsi bersama di sini ialah pengalaman sendiri ketika singgah di restoran makanan segera di KL Sentral baru-baru ini. Saya sebenarnya golongan OKU tahap ringan, iaitu kudung di sebelah tangan kanan tanpa siku.Ketika melangkah masuk ke pekarangan restoran itu sambil menggalas beg komputer riba, seorang pekerja lengkap beruniform menyapa dengan senyuman dan bertanya sama ada saya ingin pesan bungkus atau duduk makan. Saya menjawab bahawa saya ingin duduk makan. Lantas dia menunjuk ke arah tempat duduk kosong sambil mengeluarkan kertas untuk mendapatkan pesanan. Apabila siap mencatat, dia terus ke kaunter membuat pesanan. Ketika itu saya sangkakan saya perlu ke kaunter untuk membuat bayaran, tetapi dia datang kembali dengan membawa resit.Dia menyerahkan resit berkenaan dan saya bertanya sama ada perlu membayar di kaunter, dengan senyuman dia menjawab bahawa dia akan bantu saya membayar di kaunter.Selepas itu dia kembali dengan menatang makanan yang dipesan sambil membawa wang baki. Tidak cukup dengan itu, dia bertanyakan sama ada saya perlukan sos cili atau tomato. Akhir sekali dia membawa kedua-dua sos cili dan tomato untuk saya sambil berkata panggil dia sekiranya saya perlukan apa-apa bantuan lagi. Saya sempat melihat tag namanya yang tertera Puteri. Mungkin pengalaman saya di atas hanyalah kisah yang biasa di sebuah restoran makanan segera. Namun, setiap gerak-geri dan layanan yang diberikan oleh Puteri jelas menunjukkan dia mempunyai naluri untuk berkhidmat dengan cemerlang dan dia berkhidmat dengan penuh minat serta gembira. Kepekaannya terhadap layanan terbaik untuk OKU dapat saya rasakan walaupun saya sebenarnya tidak mempunyai masalah untuk beratur dan menatang makanan ke tempat duduk. Oleh Ong Boo Siong (Koordinator Projek Tanpa Halangan Persatuan Shuang Fu untuk Orang Kurang Upaya, Kuala Lumpur)
-------------------------------------------------------------------------------------
Article from Berita Harian 4th August 2007
http://www.bharian.com.my/m/BHarian/Saturday/Rencana/20070803233121/Article/
OKU admired the warm threatening of fast food worker
By Ong Boo Siong
In the campaign of building lovely society, we often heard about mass media about different of challenges faced by Disable people (OKU). The challenge face by OKU included their daily life in living, education, medicine and so on. OKU often categories by their disable type such as blind, deaf and mental problem. The level of their disable show that how far the challenges in life which categories from level minor, moderate, heavy, and very serious.
The minor level is those who have a little disable in facing their daily life without the need of help by others or special equipment. For example, OKU who having disable whether at middle of the hand or elbow above, OKU who is deaf and others. The moderate level of OKU use special equipment for their daily activities and can work without others or related equipment, for example, OKU who use wheel chair and OKU who use cane.
OKU with heavy level need help from others in activities. This may because some of their function such as either hand or leg can’t function it well or disable. OKU with serious level is those who have combined disable, such as body part, sensory or spiritually. For example, both of the leg and hand were disable at the same time can’t speak very clear. OKU’s life which full with challenges give them the spirit to pass through these life. It can’t be deny that there is also some OKU who can’t accept the challenges and finally crash in their life.
They choose to take others sympathy to earn, which is beggars. This is different if the OKU use what whatever left at the body part for living, such as OKU who have blindness use their skill to play music instrument for entertain others. As for me, those money which been throw toward them is not “sympathy money”, but is the payment at the entertainment which it been given. Let us look at how public which categories at “OKU unfriendly” towards OKU. Those people we can categories into few categories, first is people who think OKU is a burden to the society, second is who think OKU is those group of people who been looked down. Third, is those who think don’t have any different and it’s their fate, the fourth is those who think OKU is strong and help is needed for humanity and the fifth one is those who give inspiration in their life. With those categories, maybe we can understand which category is “not OKU friendly” when faced with OKU. The story I want to share in here is my own experiences when I eat at a fast food restaurant in KL Sentral recently. Actually I am a minor level in group of OKU, which is one hand without elbow. When I step in the restaurant and take put the computer, a worker who is fully uniform is sweeping with smile and asks whether I want to order anything. I answered that I want to sit down and eat. Then he show me an empty seat take put a white pieces of paper to take my order. When the order is finish, he go straight to the counter and take order. When I thought that I need to go to the counter and paid, but he come back again and bring a receipt. He gives me the receipt and I ask whether I need to pay at the counter, with smile he answered that he will help me to pay for it. After that he come back again and give back me the money left. Not only that, he asks whether I need chili or tomato source. Finally, he brings both of the chili and tomato for me and say ask him if I need any help again. I look at the name tag which written Puteri. Maybe my experience above just a normal story in a fast food restaurant, but all of the treat by Puteri show that she have the sense to work well and she work happily. I can feel the sensitivity which gives the best to OKU, although actually I don’t have any question to queue to buy food and eat.
I believe if all of the worker can be like Puteri, our country is not only a country with lovely image, but also a country with highly cultural.
-------------------------------------------------------------------------------------
2007年 8月 4日 每日新闻里的文章
在”建造爱心社会”运动里，我们时常会从媒体那方面知道OKU挑战生活的辛酸故事。OKU的生活挑战包括了许多的日常习性，这包括了事业，学业，医药等问题。OKU通常可分类成数种部位残障，例如身体，视觉，说话和思想。残障程度可分成轻微，中等，严重以及非常严重。
轻微的程度是残障人士有一些缺陷但是有能力可以自己解决自己的日常生活而不需要依靠别人或仪器的帮助。比如:一位只有单手的人员，或聋哑的人员等等。中等的程度是一些残障人士必须利用一些特定的帮助仪器在他们的日常生活但是不需要别人的帮忙，例如一些必须坐在轮椅的人士或需要利用拐杖帮忙的盲眼人士。
严重的程度是残障人士在某些事情必须依靠别人帮助的。这是因为他们的双手或双脚不能正常运作，照成行动不方便，或是四肢有缺陷，生长不完全。非常严重的程度是残障人士拥有多重缺陷，例如身体，神经或思想。例如，四肢残缺加上口齿不清。OKU的生活将会令到他们必须有更强的斗志接受挑战，勇敢面对人生。无可否认的，也有一部分的OKU不能接受挑战，而选择了依赖和放弃他们自己人生。他们通常会选择接受别人的同情和施舍，而不自己去争取。另外一方面，有些OKU懂得利用自己残存的能力来赚取自己的生活费，例如盲眼人士可以利用自己对乐器的天分，然后在街上表演来赚取金钱。对我来说，给予的金钱不是施舍，而是欣赏和钦佩他的努力。另外，有一部分OKU公众是对OKU不友善的。这些公众可以分成数个类别:第一种是认为OKU是社会负担的，第二种是承受不住被取笑的OKU，第三种是只懂得认命的OKU,第四种是认为别人一定要帮忙他们的OKU,第五种是认为OKU为他们带来灵感的。利用这五种类别，我们可以知道哪一种类别是对OKU不友善
的。我想在这里分享的故事是我本身在KL Sentral一间快餐店的一个经验。其实我是属于轻
微程度的残障人士: 我的右手只有手臂而已。当我提着手提电脑包进入那间快餐店时，一个穿着整齐制服的员工过来和我打招呼以及问我要外卖还是在本店用餐。我回答他说我要在店里用餐。然后他就很快的走向一个空位并拿出纸条纪录我要吃什么。当写好后，他就走去柜台下账单。当我以为我必须要走去柜台给钱时，他却拿着账单走向我。他把帐单交给我，我问他需要我去柜台交钱吗，他却带着微笑的对我说他会帮我拿钱过去交。当他再走向我时，他手上已经拿着我的食物以及我的零钱。不但如此，他还问我要辣椒酱还是要番茄酱。最后，他拿了二种酱料给我并告诉我说如果有需要，随时可以叫他。我在当时后把握了时间，注意到他的名牌写着Puteri。可能我的经验只是很普通在每一间快餐店，但是，从Puteri的动作和服务态度可以清楚地看到他服务得很好，并且他是很乐意的。从他对OKU的服务态度可以让我感觉到很窝心，虽然我是对于排队和拿食物回去位置是完全没问题的。

Lawatan Amal dari Pelajar Universiti Taiwan

30 Julai hingga 2 Ogos 2007 merupakan kenangan manis bagi kami di Persatuan Shuang Fu Untuk OKU. Ini kerana seramai 6 orang pelajar Universiti Taiwan telah mengadakan lawatan amal. Lawatan tersebut juga merupakan salah satu aktiviti pembelajaran mereka.

Negara yang disenarai termasuklah Malaysia, Thailand dan Vietnam. Sudah pasti negara kita menjadi pilihan utama mereka. Aktiviti mereka termasuklah membantu NGO yang mereka lawati seperti membersihkan asrama, bersuaikenal dan seumpamanya.

Mereka juga dibawa oleh kami untuk melawat tempat-tempat terkenal di sekitar Kuala Lumpur. Tidak terkecuali juga mereka dijamu dengan makanan lazat tempatan termasuk merasa buah durian. Sebagai pelajar universiti, mereka juga bertugas sebagai duta Taiwan dengan memperkenalkan budaya mereka.

Gambar menunjukkan mereka (yang memakai baju T-merah jambu) dibawa ke KL Tower sebelum beredar, mereka berkongsi pengalaman selama 4 hari menginap bersama kami dengan mengatakan banyak pengalaman yang mereka timba, terutamanya melihat betapa semangat OKU di Persatuan Shuang Fu dalam mengharungi cabaran hidup mereka. Apa yang mereka amati ialah dengan ketidaksempurnaan fizikal, ahli-ahli Persatuan Shuang Fu masih mampu menghasilkan kraftangan yang menarik serta sama-sama mencurah bakti kepada negara ini.

-------------------------------------------------------------------------------------
Charity Visit from University of Taiwan’s student
30th July till 2 th August 2007 was a sweet memory for us in Shuang Fu Disable Independent Living Association. This is because a group of 6 students from University of Taiwan has organized a charity visit. The visit is one of the study projects for them.
The listed country included Malaysia, Thailand and Vietnam. Of course our country is one of their choices. Their activity included helping NGO which they visited to clean their hostel, know each other and so on.
They also were brought by us to visit about famous tourism places around Kuala Lumpur and been treated delicious local food included fruit such as Durian. As a university student, they also work as a diplomat to introduce their culture as well.
The picture show they (which wear red colour T-shirt) been brought to KL Tower before leave, they share 4 days experience stay with us, especially look at how much the spirit of OKU in Shuang Fu Disable Independent Living Association face the challenges. What they have is the incomplete in physical, but still they can come out with incredible handicraft for this country.
-------------------------------------------------------------------------------------
台湾大学学生的慈善观望
2007年的7月30日到8月2日对于在双福中心的OKU是一个甜美的回忆。这是因为有6位来自台湾大学的学生来本中心做慈善观望。这次的观望是他们学业里的其中一个活动。


马来西亚，泰国和越南都是他们考虑国家。想当然的，我们马来西亚成为了他们的首选。他们的活动包括了帮助NGO打扫宿舍，加深大家的认识等等。

吉隆坡的名胜地点我们都有带他们去参观，而不出意外的，他们当然也爱上我们的本地食物，而且也包括了榴莲了。身为大学学生，他们也代表了千万台湾人民来介绍他们的本地文化。

在这张照片里的台湾学生(身穿粉红色衣服)在离开马来西亚前，我们有带他们去吉隆坡塔，而他们也分享了很多在这相处的4天里本身的经验和意见，以及他们对这里的想法，尤其是钦佩双福中心的OKU 挑战他们人生的斗志。虽然他们在身体上有某些缺陷，但是双福中心的人员还是有能力可以生产出特别的手工艺品以及为国家做出贡献。

Selamat Datang ke Blog OKU KITA

Salam mesra semua.

Sebagai seorang pekerja sosial, saya terasa terpanggil untuk memanfaatkan laman blog untuk memberi dan membincangkan isu-isu berkaitan nilai masyarakat penyayang. Laman blog ini akan membincangkan setiap isu yang berkaitan dengan cabaran golongan orang kurang upaya (OKU). Bagi saya, sesebuah masyarakat yang bertamadun dan bersasiah tinggi ialah masyarakat yang ahlinya bukan sahaja memikirkan kesejahteraan yang dinikmati daripada pembangunan, tetapi juga memastikan pembangunan yang dikecapi tidak mengecualikan mana-mana golongan.

Oleh itu, tajuk yang saya rasa sesuai untuk blog ini ialah Malaysiaku Mesra OKU. Saya percaya slogan tajuk ini juga merupakan harapan kepada ramai golongan OKU, terutamanya mereka yang mengidamkan persekitaran di setiap pelusok negara kita tidak mempunyai halangan bagi mereka. Bagi mereka yang memperjuangkan hak OKU dalam mengecapi pembangunan negara, saya berharap anda dapat bersama-sama memberi pandangan dan nasihat di sini. Manakala bagi setiap pembaca pula, saya berdoa semoga laman blog ini dapat memberi manfaat kepada anda dalam apa jua tujuan yang murni.

Terima kasih dan selamat melayari.


Yang ikhlas,
Ong Boo Siong
-------------------------------------------------------------------------------------

Greetings,
As a social worker, I feel that I been called for the benefit of this blog about discuss some topic or moral issues which related to the social love. This blog discuss about every issues that related with challenge of disable people (OKU). As for me, a highly socialized society is a society which form not only from a member which think about the peaceful that been enjoyed from the building, but also to make sure the construction will not left out any one of the members.
So, I feel the most suitable topic is Malaysiaku Mesra OKU (My Malaysia Disabled Friendly). I believe the slogan of this topic will also be a hope for most of the OKU, especially for those who dream about to having surrounding without obstacle for them. For them who fight for the OKU’s right for country, I hope you could leave some advice or comment in here. However for those reader, I pray so that this blog could give some benefit for all of you.

Thanks for visiting.


Your Truly,
Ong Boo Siong

-------------------------------------------------------------------------------------

欢迎来到OKU KITA 的部落格
大家好，

身为一位社工，我自觉应该要利用部落格网页来讨论一些关于社会关怀的价值观以及给予一些相关的因素。本部落格将会谈到许多关系到弱势团体(OKU)所遇到的难处的因素。对我来说，一个繁荣和有文化的国家里的人民不应该只想到自己和国家的进步，而是应该确保一个提升中的国家不会忽略其他任何次要团体。

因此，我觉得最适合这个部落格的标题是”慈爱弱势团体在我的马来西亚”。我相信这个标题将表达了所有弱势团体的愿望，尤其是当他们都梦想可以在我们马来西亚畅游无阻。当他们在国家进步的时刻争取和捍卫(OKU)的权力和福利时，我希望您也可以在这里一起给予你们的意见和看法。另外对于这里所有的读者，我都衷心的祝福以及希望本部落格可以为你们带来任何贡献和好处。

谢谢大家的阅读。

作者:王文雄