Kursus untuk Pekerja Sosial – Kursus yang amat diperlukan

Pada 13 hingga 16 Nov 2007, saya telah menghadiri satu kursus berkaitan profesyen sebagai pekerja sosial, yang bertajuk Professional Accountable Practise (PAP), di Hotel Midah, Kuala Lumpur. Kursus ini dikendali oleh Persatuan Pekerja Sosial Malaysia di bawah sokongan Jabatan Kebajikan Masyarakat. Pensyarah pula termasuk mereka yang bertauliah dan amat berpengalaman iaitu Ms.Elsie Lee, Ms.Amy Bala, dan En.Andrew.

Manakala peserta pula terdiri daripada pelbagai persatuan kebajikan dan sukarelawan termasuk:
1. Pusat Jagaan Desa Amal Jaireh (Elizabeth – home staff)
2. Tasputra Perkim (Grace Jackson – Supervisor)
3. Praise Emmanuel Childrens Home (Kalandasamy – Home Manager)
4. Agape Counseling Centre Malaysia (Lai Kaew Fa – Chief Operating Officer)
5. Pusat Jagaan Anbu Illam (Nadarajan – Administrator)
6. Shelter, KL (Nelson Daniel – Administrator Officer)
7. Praise Emmanuel Childrens Home (Noorin Yuvarani – Volunteer)
8. Pusat Jagaan Nur Salam (Raja Azizan – Executive Director)
9. Persatuan Kristian Shuang Fu untuk OKU (Ong Boo Siong – Barrier Free Project Coordinator)
10. Shelter, PJ (Shanta Priya – Volunteer)
11. WAO (Siti Salina – Pegawai Pekerja Sosial)
12. Rumah Charis (Teo Lih Chu – Administrator)
13. Rumah Charis (Yong Choi Peng – House Mother)
14. Ps The Children (Wong Lai Cheng – Prevention Officer)

Melalui kursus ini kami bukan sahaja berpeluang mengenali antara satu sama lain, malah dapat bertukar maklumat dan menjadi perujuk kepada klient di dalam NGO lain apabila memerlukan bantuan yang berkaitan.

Kursus ini juga penuh dengan ilmu pengetahuan dalam bidang pengendalian kerja sosial secara profesional dan skil yang amat diperlukan. Cuba bayangkan para peserta mendapat ilmu dan pengalaman daripada para pensyarah yang mempunyai pengalaman lebih dari 30 tahun dalam kerja-kerja sosial. Walaupun jadual amat ketat dengan ilmu dan latihan, namun para pensyarah berjaya menyalurkan pengetahuan yang amat diperlukan kepada peserta. Dengan pengetahuan yang dipelajari, saya percaya amalan kerja sosial para peserta akan menjadi lebih sempurna dan profesional di NGO masing-masing.

Saya berharap kursus seumpama ini dapat diperbanyakkan untuk menjadikan amalan kerja sosial di negara kita lebih efisyen. Masalah sosial di negara kita haruslah ditangani dengan bijaksana dan secara bersama. Kita dapat lihat bermacam jenis slogan indah dalam seruan agar masyarakat giat mengatasi masalah sosial, namun keberkesanan dan pelaksanaannya entah di mana. Mungkin masalahnya ialah cara pelaksanaan yang tidak betul. Oleh itu syabas diucapkan kepada para pensyarah dan organisasi yang terlibat dalam usaha meningkatkan keberkesanan peranan NGO dan kerja-kerja sosial seperti kursus ini, usaha anda semua amat dihargai… semoga Malaysia kita akan menjadi Cemerlang, Gemilang, dan Terbilang!

------------------------------------------------------------------------------------
Course for social worker – course that needed

From 13th to 16th November 2007, I attend a course that related with professional as a social worker which titled “Professional Accountable Practise” (PAP) at Hotel Midah, Kuala Lumpur. This course was handle by Persatuan Perkerja Social Malaysia under the support of Jabatan Kebajikan Masyarakat. Lecture that teaches and very experience is Ms.Elsie Lee, Ms.Amy Bala and En.Andrew. Where else the participant form from various society included:
1. Pusat Jagaan Desa Amal Jaireh (Elizabeth – home staff)
2. Tasputra Perkim (Grace Jackson – Supervisor)
3. Praise Emmanuel Childrens Home (Kalandasamy – Home Manager)
4. Agape Counseling Centre Malaysia (Lai Kaew Fa – Chief Operating Officer)
5. Pusat Jagaan Anbu Illam (Nadarajan – Administrator)
6. Shelter, KL (Nelson Daniel – Administrator Officer)
7. Praise Emmanuel Childrens Home (Noorin Yuvarani – Volunteer)
8. Pusat Jagaan Nur Salam (Raja Azizan – Executive Director)
9. Persatuan Kristian Shuang Fu untuk OKU (Ong Boo Siong – Barrier Free Project Coordinator)
10. Shelter, PJ (Shanta Priya – Volunteer)
11. WAO (Siti Salina – Pegawai Pekerja Sosial)
12. Rumah Charis (Teo Lih Chu – Administrator)
13. Rumah Charis (Yong Choi Peng – House Mother)
14. Ps The Children (Wong Lai Cheng – Prevention Officer)

Through this course we not only have the opportunity to know each others, we also can exchange information and target among client in different NGO when we need help. This course full with knowledge that handles with social works and the skills needed. Imagine how many participants get the knowledge and experience from different lecture that has experience more than 30 years in social work. Although the schedule is very tight with knowledge and exercise, but the lecture manage to spread the knowledge that needed to the participant. With knowledge that learned, I believe those social worker will become more complete and professional in each NGO. I hope this course can make the social worker of this country more efficient. The social problem in our country has to be overcome with wise. We can see different slogan that ensure public active in social activities, but how much was the efficiency? Maybe the problem is the way to launch it was wrong. That’s why thanks to those lecture and organization that involve in increasing efficiency of the role of NGO and other social work like this. Hope Malaysia will become better!

-------------------------------------------------------------------------------------------------

社会工作者课程-需要的课程
2007年11月13到16日，我出席了在吉隆坡Hotel Midah进行的课程，此课程是关于专业社工。题为 “专业责任实践”(PAP)。 这课程是由Persatuan Perkerja Social Malaysia主办，Jabatan Kebajikan Masyarakat协办下展开。Ms.Elsie Lee， Ms.Amy Bala和En.Andrew都是非常经验的演讲者。 所有参与者来自不同的社会团体包括：
1. Pusat Jagaan Desa Amal Jaireh (Elizabeth – home staff)
2. Tasputra Perkim (Grace Jackson – Supervisor)
3. Praise Emmanuel Childrens Home (Kalandasamy – Home Manager)
4. Agape Counseling Centre Malaysia (Lai Kaew Fa – Chief Operating Officer)
5. Pusat Jagaan Anbu Illam (Nadarajan – Administrator)
6. Shelter, KL (Nelson Daniel – Administrator Officer)
7. Praise Emmanuel Childrens Home (Noorin Yuvarani – Volunteer)
8. Pusat Jagaan Nur Salam (Raja Azizan – Executive Director)
9. Persatuan Kristian Shuang Fu untuk OKU (Ong Boo Siong – Barrier Free Project Coordinator)
10. Shelter, PJ (Shanta Priya – Volunteer)
11. WAO (Siti Salina – Pegawai Pekerja Sosial)
12. Rumah Charis (Teo Lih Chu – Administrator)
13. Rumah Charis (Yong Choi Peng – House Mother)
14. Ps The Children (Wong Lai Cheng – Prevention Officer)

通过这个课程我们不仅有机会认识其他人，我们更向不同的NGO互相交换资料，以便日后我们需要帮助。 这个课程富有知识，我们充分了解如何处理与需要的技巧。 想象参加者从在社会服务有超过30年经验的演讲者得到的知识和经验。 虽然日程表编排的非常紧凑，但是演讲者还是设法传播知识给参与者。 通过学习，我相信所有的社工将在自己的领域里变得更完整和专业。 我希望通过课程，使在这个国家社工更加有效率。 我国还有很多的社会问题必须明智地解决。 我们能听到不同的口号来确保大众活跃在社会活动，但有多少是有效的？ 或许是推广方式出l了问题。 感谢主办单位和演讲者的努力以提升NGO和其他社会工作的素质。 希望马来西亚变得更好!

Coretan daripada bekas anak murid...

Hi Mr.Ong,
I'm Philip from SMK BUD 4. Still remember me? I wrote a short article for your blog in BM. It is about you. Pls have a look at it and if its ok post it up in your blog. Thanks.
---------------------------------------------------------------------------------
Selamat Sejahtera saya ucapkan kepada semua pembaca blog 'Malaysiaku Mesra OKU'.
Pertama sekali, saya ingin memberitahu sedikit mengenai diri saya. Nama saya Philip Yong. Saya berumur 17 tahun pada tahun ini. Tujuan saya menulis artikel ini adalah kerana saya ingin cerita sedikit mengenai ketabahan En.Ong. Saya mengenali En.Ong di sekolah menengah saya iaitu di SMK Bandar Utama Damansara (4) semasa beliau menjadi guru pakar komputer di situ beberapa tahun lalu. Sejak beliau berkhidmat di situ En.Ong disukai oleh semua pelajar termasuk saya.

En.Ong selalu sedia mengajar dan membimbing kami apabila kami memerlukan tunjuk ajar beliau. Saya telah mendapat banyak nasihat dan bimbingan daripade beliau. Jika bukan dengan bimbingan dan keyakinan yang ditunjukkan oleh beliau sudah pasti saya tidak akan membesar menjadi seorang yang berguna.

Apa yang saya amat kagum dengan beliau adalah keyakinannya. Beliau tidak pernah putus asa dalam apa-apa pun. Walaupun tangan kanan beliau kurang berupaya maka En.Ong tidak membiar cabaran itu menjadi halangannya. Hal ini boleh dibukti dengan video muzik beliau yang bergaya sekali. Beliau juga seorang yang amat baik hati. Hal ini terbuktilah dengan permulaan blog ini oleh beliau. Beliau juga sentiasa menghulurkan bantuan kepada OKU di seluruh Malaysia. Sikap baik hati beliau ini patut diamalkan dan diteladani oleh semua orang.
En.Ong juga seorang yang suka alam sekitar. Saya bersama rakan-rakan saya dan En.Ong pernah mengadakan perkhemahan di Hutan Lipur Ulu Bendol. Selain itu, En.Ong juga bersama-sama kami mendaki Gunung Angsi yang terletak di hutan lipur tersebut. Kini, beliau telah berkahwin dengan gadis idamannya dan dikurniakan seorang anak yang comel sekali.

Sampai sinilah saya menulis. Saya berharap En.Ong akan berjaya dalam hidupnya dan selalu sihat. Saya juga berharap blog ini akan disambut baik oleh semua orang. Bak kata pepatah, 'Berat sama dipikul, ringan sama dijinjing.' Marilah kita semua bersama-sama menolong OKU mengharungi cabaran-cabaran yang dihadapi oleh mereka dan seterusnya berjaya dalam kehidupan mereka seperti En.Ong.

------------------------------------------------------------------------------------------------

A letter from my ex student
Hi Mr.Ong,I'm Philip from SMK BUD 4. Still remember me? I wrote a short article for your blog in BM. It is about you. Pls have a look at it and if its ok post it up in your blog. Thanks.——————————————————————————————————
I send my regards to all the readers from “Malaysia Mesra OKU”. First of all, I need to introduce myself. I’m Philip Yong. I’m 17 years olds. The purpose I writing this article was I want to share the Mr. Ong’s story. Few years ago, Mr. Ong was my secondary computer teacher- SMK Bandar Utama Damansara (4). Mr. ong is a popular teacher who support from all the students, of course including me.

Mr. Ong always teaches and guides us when we need help. I get many advices and guidance from him. I will not be a fully functioning person, if Mr. Ong did not give me guidance and confident.

What I admire is the confident within Mr. ong. He will never give up in any situation. Even his right hand is disabling but he will take it as a challenge but not let him down. This can be proving in his very cool music video. He also is kind person. This can be proving that he start this blog. He always offers his help to all OKU throughout Malaysia.
People should form this moral value. Besides that, Mr. Ong is an environment lover. My friends, Mr. Ong and I went for a camping last time in Hutan Lipur Ulu Bendol. Mr. Ong even climbs up to hill with us. At last he has married with the loves ones and now he has a very cute daughter.
I think I will stop my letter here. I wish Mr. Ong all the best and healthy always. Besides that, I also wish that this blog can get response from the people. The proverb said: “shares joys, shares sorrows.” Let us hand in hand to help OKU to eliminate all the barriers and continue to success in their life like Mr Ong.

Badan, Minda, Hati, dan Rohani

Badan, Minda, Hati, dan Rohani

Saya percaya ramai antara kita percaya akan kuasa kesyukuran. Tidak kita apa agama antara kita, namun kita selalu bersyukur dan berdoa kepada Tuhan masing-masing.

Sebagai OKU, kita kadang-kadang terfikir mengapakah kita dilahirkan dengan kekurangan? Bagi saya, kekurangan adalah satu cabaran dan anugerah yang istimewa. Sekiranya kita kategorikan diri ini kepada 4 bahagian, iaitu
1. Badan
2. Minda
3. Hati, dan
4. Rohani

Kita akan memahami bahawa OKU sebenarnya dilahirkan mungkin kurang pada Badan, contohnya kecacatan tangan, kaki, mata, dan pekak/ bisu; atau Minda, contohnya yang mengalami downsymdrom. Tetapi mereka masih mempunyai Hati dan Rohani.

OKU yang pandai mengimbangkan keempat-empat bahagian tersebut akan berjaya mengharungi cabaran hidup ini. Manakala OKU yang membiarkan kecacatan mereka menguasai hidup mereka akan merasakan hidupnya penuh sengsara dan kecewa.

Kita perlu memahami bahawa sebenarnya Hati dan Rohani yang akan mencorakkan hidup kita. Sekiranya Rohani ini mengatakan bahawa setiap ciptaan-NYA mempunyai rahmat disebaliknya dan sebagai dugaan hidup, maka Minda kita akan memberi isyarat secara positif. Isyarat positif daripada Minda akan menyebabkan Hati terasa lega dan gembira. Dengan demikian kekurangan pada Badan akan dilihat sebagai suatu kesyukuran dan anugerah istimewa daripada yang Maha Esa.

Sebaliknya jika Minda kita memikirkan bahawa kecacatan pada Badan dilihat sebagai sesuatu yang malang dan kecewa, maka isyarat negatif daripada Minda akan dihantar ke Hati. Hati akan melahirkan rasa kecewa. Rasa kecewa ini sekiranya tidak diubati atau diubah, maka lama-kelamaan seseorang itu akan terasa hidup ini penuh dengan kekecewaan dan tiada maknanya lagi.

Oleh yang demikian, kita perlulah memastikan bahawa hidup kita bertunjang pada Rohani yang bersih dan suci. Hanya mereka yang mempunyai amalan agama akan meningkatkan Rohani mereka dalam mengharungi apa jua rintangan hidup dengan tabah dan bijaksana.

Rohani daripada keagamaan akan memberi kita kesejahteraan dalam hidup ini. Kita akan melihat segala perkara secara penuh dengan kesyukuran. Kita akan rasa bersyukur dengan apa yang kita ada. Kita juga akan rasa bersyukur dan menghargai setiap pertemuan dan kehadiran setiap insan dalam hidup ini.

Di sini saya ingin berkongsi sebuah lagu yang saya rasa amat bermakna, dinyanyi oleh penyanyi Hong Kong yang amat popular bernama Sandy Lam… tapi cara saya nyanyi tidaklah sehebat mana, yang penting sama-sama kita menghayati makna lirik lagunya. Anda boleh mainkan klip video di sebelah kanan laman blog ini, atau link di http://www.youtube.com/watch?v=84PAhRKkwb8. Saya terjemahkan liriknya seperti di bawah:



Tajuk Lagu: Sekurang-kurangnya masih ada dirimu - Sandy Lam

Aku bimbang tidak sempat
Untukku memeluk dirimu
Hingga dapatku merasa akan kedutan padamu
Ditoreh oleh jangkauan usia
Hingga dapatku memastikan dirimu yang sebenarnya
Hingga kehabisan tenaga demimu, aku rela.

Gerak pun tidak lagi mampu
Tetap inginku menatap dirimu
Hingga mendapati rambutmu
Sudah mempunyai keputihan uban
Hinggalah penglihatan ini menjadi kabur
Hinggalah tidak lagi bernafas, biarlah kita tidak lagi berpisah.

Sekiranya segala dalam bumi ini dapatku lepaskan,
sekurang-kurangnya masih ada dirimu,
berbaloi untukku hargai,
dan kehadiranmu di sini
adalah suatu keajaipan hidup ini.

Andainya segala dalam hidup ini dapatku lupakan
Namun tidakku sanggup kehilangan
akan berita khabarmu
Keikhlasan tulus dari hatimu
Akanku ingati untuk selama-lamanya di mana jua.

Tidak mudah untuk kita bersama
Aku bimbang akan masa yang cepat berlalu
Tidak dapatku melihat dirimu dengan lebih halus
Aku bimbang akan masa yang lambat berlalu
Ketika siang malam aku takut akan kehilangan dirimu
Tidak sanggup walaupun untuk satu malam
Untukku berpisah denganmu.
------------------------------------------------------------------------------------
Body, Mind, Heart and Soul

I believe most of us believe in the power of prayer. No matter what religion we are, but still we continue praise and pray to our God among ourselves.

As OKU, sometimes we think about why we born with disabled? For me, disabled is a special challenge and gift. If we categories it into 4 parts, which is
1. Body
2. Mind
3. Heart
4. Soul

We can understand that OKU actually may born with disabled on body, for example disabled at hand, leg and deaf or blind. Such as those who having down syndrome, but they still has heart and soul.

Oku which good at balance the four parts will success to face the challenge of life. Where else OKU which let the disabled control them will feel the life is full with suffering and disappointment.

We need t understand that actually the heart and soul will portrait our life. If our sold is said to tell us every creation of god and have blessed in the life, then our mind will give us a positive sign.

Positive sign from mind will make our heart feel relax and happy. The disabled in our body will look as a blessed and special gift from God.

In another way, if our mind thinks that disabled at body look as a worst and disappointment, then the negative sign from our mind will send to our heart. The heart will come out with disappointment. If the disappointment did not been cure, then later on he will feel this life is meaningless.

Because of that, we need to make sure our life has a clean and pure soul. Only those who have religion will upgrade their soul and face whatever challenge with strong and cleverness.

Soul from religion will give us peaceful in our life. We will see all of the things full with thankfulness. We will feel thanks to what we have. We will also thanks and appreciate everything we meet and come over our life.

I want to share a song by myself which I think it is very meaningful, sang by Sandy Lim. The way I sing may not as good as her, but the most important is we enjoy the meaning of the song lyrics. You can play the video clip at the right of the blog or the link at http://www.youtube.com/watch?v=84PAhRKkwb8. I translated the lyrics as below:

Song title: At Least I've Got You – Sandy Lam

I am afraid I have to take you too late
Until you feel the time has traces of wrinkles
Until you are really sure until losing effort
To you I would like to
Fixed dynamic nor should you watch
Until you feel for the line with traces of snow
Until become blurred vision can not breathe until
Let us inseparable
If I can give up the whole world
I at least you deserve to cherish
And you are here is the miracle of life
Perhaps I can forget the world
Is unwilling to lose your news
Palm of your moles I always remember where
I am afraid I have to take you too late
Until you feel for the line with traces of snow
Until become blurred vision can not breathe until
Let us inseparable
If I can give up the whole world
I at least you deserve to cherish
And you are here is the miracle of life
Perhaps I can forget the world
Is unwilling to lose your news
Palm of your moles I always remember where
We had our time is not easy
I am afraid your time fast enough to see carefully
I fear the time is too slow night for fear of losing you
I wish overnight remain isolated
If I can give up the whole world
I at least you deserve to cherish
And you are here is the miracle of life
Perhaps I can forget the world
Is unwilling to lose your news
Palm of your moles I always remember where

------------------------------------------------------------------------------------------------

身体，思想，心灵和灵魂

我深信大多数的人都相信神的力量。 无论我们信奉任何的宗教。无时无刻，我们都向自己的神-感恩和祷告。

身为OKU， 我们不时会思考，为什么我们一生下来就有残缺？对我而言，残缺是一种挑战跟恩赐。如果我们把它分成4个部分：
身体
思想
心灵
灵魂

我们都明白，OKU生出来通常会有身体上的残缺。 例如：手，脚，盲，聋或盲。思考上的有智障。但是他们还有心灵和灵魂。

OKU如果会聪明的平衡这4个部分，那么他们就可以成功地面对每天艰难生活的挑战。反之，如果他们被残缺控制，那么他们将会觉得他们的生活很痛苦根失望。

我们需要明白，其实是心灵和灵魂在描画我们的生活。如果我们的灵魂告诉我们万物是被保佑，然而我们的思想将会带给我们正面的讯息。正面的讯息将会让我们的心灵感到轻松和快乐。所以我们将视残缺为上天的礼物。

反之，如果我们视身体的残缺为不幸跟失望。思想的负面的讯息将会传去心灵。心会产生失望。 如果失望持续， 时间久了人会感到生活充满失望跟意义。

因为如此，我们需要确定我们的生活有个干净和纯洁的灵魂。只有那些有宗教信仰会提升他们的灵魂和面对任何的挑战。

宗教的灵魂会带给我们生活上和平。我们将会感谢我们拥有所有的一切。我们更珍惜我们所遇见和出现在我们生活的一切。

在此我想跟各位分享一首让我觉得很有意义的歌，原唱者-林忆莲。虽然我唱的没有她好。但重要的是附有意义的歌词。大家可以点击部落格右手边的影像或则到以下link: http://www.youtube.com/watch?v=84PAhRKkwb8 .

歌曲：至少还有你 林忆莲

我怕来不及我要抱着你

直到感觉你的皱纹有了岁月的痕迹

直到肯定你是真的

直到失去力气

为了你我愿意

动也不能动也要看着你

直到感觉你的发线有了白雪的痕迹

直到视线变得模糊

直到不能呼吸

让我们形影不离

如果全世界我也可以放弃

至少还有你值得我去珍惜

而你在这里就是生命的奇迹

也许全世界我也可以忘记

就是不愿意失去你的消息

你掌心的痣我总记得在那里

我们好不容易我们身不由已

我怕时间太快不够将你看仔细

我怕时间太慢日夜担心失去你恨不得一夜之间白头永不分离

如果全世界我也可以放弃

至少还有你值得我去珍惜

而你在这里就是生命的奇迹

也许全世界我也可以忘记

就是不愿意失去你的消息

你掌心的痣我总记得在那里.

Dilema dan Trauma hidup sebagai OKU

Dilema dan Trauma hidup sebagai OKU

“Andainya saya dilahirkan sempurna, alangkah bagusnya!” – Itulah kata-kata yang timbul dibenak OKU apabila mereka mula merasai sesuatu yang kurang pada diri mereka. Rasa tersebut mula dirasai ketika mencecah usia kanak-kanak. Tidak kira apa bentuk OKU sekalipun: OKU fizikal, OKU panca indera, OKU mental, dan OKU gabungan, mereka tetap impikan satu badan yang sempurna, tanpa kecacatan dan kekurangan seperti mereka yang tidak OKU. Namun, semakin mereka impikan igauan tersebut, maka semakin besarlah dilema dan trauma yang bakal mereka tempuhi.

Nilai dilema dan trauma ini ditentukan oleh keadaan sekeliling. Pernah seorang OKU yang saya kenali berkata, “Kami sebenarnya tidak OKU, tetapi masyarakat yang mengOKUkan kami!”. Sungutannya itu memberi seribu tanda tanya tentang cabaran yang mereka tempuhi dan betapa rasa hampa akan layanan sekeliling yang mereka lalui. Ini kerana kita dibesarkan mengikut acuan sekeliling yang terbentuk. Dari segi didikan dan kasih sayang ibu bapa dan ahli keluarga, pergaulan rakan sebaya, kenalan antara ahli masyarakat dan sebagainya merupakan pendidik kepada hidup kita. Sebagai OKU, peristiwa-peristiwa yang mereka lalui adalah lebih mencabar. Cabaran inilah yang akan membentuk dilema dan trauma dalam hidup mereka. Cabaran ini jugalah akan menguji mereka dalam mengimbangi antara empat nilai imbangan hidup, iaitu nilai kekentalan semangat, nilai kecerdasan minda, nilai kawalan emosi, dan nilai sempurna fizikal.

Trauma dan dilema bukan sahaja dirasai oleh OKU sendiri. Kadang-kadang ahli keluarga terutamanya ibu bapa juga akan menghadapinya. Perasaan tersebut lebih berat sekiranya anak atau ahli keluara OKU itu mengalami kecacatan fizikal yang terlalu ketara. Bagi mereka yang tidak pandai mengimbangi empat nilai hidup yang disebutkan di atas, maka jalan penyelesaiannya ialah menjauhkan ahli keluarga OKU itu daripada pandangan umum. Ada juga yang sanggup membuang atau meninggalkan anak OKU mereka! Manakala mereka yang pandai mengimbangi nilai-nilai hidup tersebut, kecekalan, ketabahan, perihatin dan kasih sayang menjadi dampingan harian mereka. Mereka lebih dapat memahami bahawa setiap ciptaan Tuhan ada hikmah disebaliknya.

Pernah saya mendengar satu ceramah yang disampaikan oleh seorang insan OKU yang saya amat kagumi. Beliau menceritakan bahawa ketika dilahirkan tanpa kedua belah kaki dan tangan kiri, ayahnya tidak dapat menerimanya. Dia disisihkan dan kasih sayang yang diterima dari ayahnya juga kurang berbanding dengan abang dan kakaknya. Ayahnya tidak pernah mendukungnya keluar dari rumah. Sehinggalah satu peristiwa telah berlaku ketika ayahnya pergi memburu. Ayahnya telah menembak seekor monyet betina di atas pokok. “Beng!”, tembakannya tepat dan monyet betina itu terjatuh. Ketika menyembah bumi, tiba-tiba beberapa ekor anak monyet keluar mengerumuni ibu monyet. Darah merah mewarnai badan ibu monyet itu akibat peluru. Dengan menahan kesakitan, ibu monyet menggagahkan tenaga yang masih terkumpul. Terincang-incut langkah ibu monyet menuju ke arah salah seekor anak monyet yang paling kecil. Didakapnya anak itu. Anak-anak monyet yang lain menjerit sampil mendapatkan ibu monyet. Ibu monyet sempat mendakap satu persatu anak-anaknya sehinggalah yang terakhir. Lalu ibu monyet rebah dan tidak lagi bergerak. Peristiwa itu telah menginsafkan ayahnya. Semenjak hari itu, ayahnya tidak lagi memburu. Dan yang paling besar perubahan sikap ayahnya ialah dia didukung ke mana saja, diberi kasih sayang sepenuhnya sebagai anak emas. Sehinggalah kini insan OKU itu telah dewasa dan berumah tangga. Beliau ialah seorang peguam yang berjaya. Keinsafan ayahnya ialah binatang pun tahu menyayangi anak-anaknya, apatah lagi manusia!

Perasaan dilema dan trauma insan OKU adalah secara zahir dan abadi. Ketidaksempurnaan bahagian tertentu mereka akan terus bersama. Kalau OKU fizikal tangan kanannya kudung, maka kudunglah tangannya; Kalau OKU panca indera yang pekak bisu maka pekak bisulah dia. Walaupun terdapat teknologi tertentu dapat membantu, namun penggunaannya tidaklah sesempurna yang asli. Manalah mungkin ciptaan manusia boleh menandingi ciptaan Tuhan? Oleh itu, kehidupan OKU penuh dengan cabaran seiring dengan peningkatan usia dan zaman mereka; Selangkah ke depan, segenggam cabaran menanti.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Dilemma and trauma

“How good if I being in the complete and normal child.” This statement comes out from every OKU when they start wondering they are lacked a thing when they are young. No matter which type of them， physical disabilities, mental disabilities, or multiple disabilities. They hope that they have perfect body, does not have any incomplete. However, the more they think, the more the dilemma and the more they trauma they face.

The so call trauma and trauma are come from the environment. Once of person I knew who is OKU said: “we are not OKU, is only the society OKU us.” We feel so disappointed when facing these bitter experiences. We are growth along with they environment. The education, love from the family, interaction with friends and the contact of the society shape us. As a OKU, the challenges we face is harder than others. These challenges will leads to dilemma and trauma. It is also examined how we balanced our lives which are: insistency spirit, intelligent mind, emotion control and complete physical.

No only the OKU will feel dilemma or trauma but sometimes the family member especially the parent will feel so. The feeling will be more intense when their child is severe disable. If they do not know how to balances the 4 factors above, they will be far away from family to avoid others judgment. In addition, some of the parents even abandon their child. Those people who are handling well, they will become stronger because they understood every single creation from god is meaningful.

I heard a story while attending a talk which host by my admirer speaker. He shares, his father unacceptable he born without his left hand and his legs. As consequences he receives less love from his father compare to his sibling. His father seldom hugs him. Until one day, his father went hunting. He has aimed at a female monkey on the tree. The monkey was shot and fell down from the tree. Once it reaches the ground. Little monkey came out and surround its mother. The female monkey was bleeding. It endures the pain moved to the youngest monkey and hugs it. Other monkeys screamed while the female monkey hugging them. After the female hug all monkeys, then lay down. Since that, the father no longer goes hunting. Besides that, his attitude toward his son change. He will start hugging him and give him all the loves. Today, the OKU has married and become successful lawyer.

The OKU’s dilemma and trauma always exists. The incomplete will always continue accompany. Those who are without hand still without hand and those who are deaf still are deaf. No matter how advance the technology, the substitute is unable to replace. Therefore, the OKU life is filled with challenges along with their age and time. Each time they cross a step, they will have a difficult task is waiting.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

OKU的困境和精神创伤
“如果我长得健全， 那是多么好啊。”这话出自每当OKU开始觉得我们自己缺少了些东西。小孩时期他们已有这种感觉了。无论是哪种残障：身体的残障，智障，或是多重残障。他们都希望自己有个健全的身体， 没有任何的残缺。但是，他们越是如此的想， 他们的困境越是多，心灵创伤越无法消除。

所谓的困境和精神创伤是来自环境四周。曾经一位我认识的OKU说：“我们不是OKU，只是社会把我们OKU!”我们对所面对的遭遇是多么失望和不满。我们会随着环境成长。从我们的教育方式，父母和家人的爱，朋友的相处方式，与社会的接触，这些都能让我们成长。身为OKU，我们面临的事物比别人还要艰难。 这些艰难会造成我们困境和心灵创伤。 也在考验我们如何平衡生活， 那四大因素是：坚持精神，头脑灵敏，情绪控制和完整身躯。

不止是OKU会感到困境和心灵创伤。 有时家人尤其是父母也会身同感受。 这种感觉将会更加强烈如果他们的小孩或家人是重残。 那些不会如何平衡这四大因素的人， 他们将会远离自己的家人已不用得到他人怪异的眼光。有些父母甚至抛弃自己的孩子。 那些会平衡的人， 他们将更加的坚强。因为他们了解上天的创造是有意义的。

我曾经出席一个让我钦佩的OKU演说人的讲座。 他分享，当年他父亲无法接受他生出来时少了左手和双腿。所以他得到的父爱比其他的兄弟姐妹来的少。他的父亲不曾抱他出外。直到那一天当他父亲去打猎。他瞄准了树上的一只母猴。母猴被射中了然后往下掉。当它着地时， 几只小猴子向前去围着母猴。母猴的身体被染上深红色的血。母猴忍着痛并集有所有的力量，东外西到走向最小的猴子并抱着它。其他的猴子一面尖叫，一面抱着母猴。当母猴抱完所有的猴子后 ，然后就躺着不动了。经此事，父亲醒觉了。那天起，他不再打猎。改变最大的是他的行为，无论去哪里，他都愿意抱着他。并把所有的爱都给他。如今这OKU已成家立业了。 而且还是个成功的律师。让他醒觉的是，动物都懂得爱，何况是人。

OKU的困境和心灵创伤是一直都存在的。不完整的部分将一直陪伴着。手有残缺的还是残缺，聋哑始终还是聋哑。 无论科技多么发达，代替品还是无法取代的。因此，OKU的生活充满了随着年龄和时代变迁的挑战。每跨一步，将有个难关在等待。

Masalah OKU dalam Perkhidmatan Kenderaan Awam

Kenderaan awam merupakan nadi kepada pembangunan negara. Sistem dan kemudahan kenderaan awam dapat menjamin kelancaran aktiviti sesebuah negara. Sekiranya kita menoleh ke negara-negara maju seperi Jepun dan Amerika Syarikat, kita akan lihat betapa majunya sistem kenderaan awam mereka. Negara kita akan meraikan hari kemerdekaan genap 50 tahun beberapa hari lagi. Angka 50 tahun akan menjadi kayu ukur kepada tahap pencapaian kita. Dalam mengolak langkah sebagai sebuah negara maju pada tahun 2020, kita hanya mempunyai 13 tahun lagi. Lihatlah betapa maju kita dalam kemudahan kenderaan awam pada hari ini. Namun, apakah ertinya kemajuan tersebut sekiranya terdapat golongan yang tidak dapat menikmatinya?

Golongan yang saya maksudkan tidak lain tidak bukan ialah golongan orang kurang upaya (OKU). Dalam kaitan antara OKU dengan kemudahan kenderaan awam, sudah pasti kumpulan OKU berkerusi roda merupakan kumpulan yang patut diutamakan. Mereka memerlukan satu mekanisma supaya dapat berhubung dengan dunia luar dan masyarakat umum. Bayangkan sekiranya mereka tidak memandu ataupun tidak mempunyai sanak saudara yang sudi membawa mereka keluar, bolehkah mereka menaiki LRT atau komuter kita yang serba canggih? Bas baru kita yang berhawa dingin dengan kerusi selesa yang sedang gah berlegar di kota? Kereta teksi samada yang biasa mahupun yang mewah? Saya percaya setiap langkah untuk mereka masuk mencuba kemajuan kemudahan kenderaan awam tersebut menjadi satu cabaran; cabaran yang sekiranya salah langkah mungkin akan terjatuh, tercedera dan membahayakan nyawa mereka. Malah mungkin juga mereka tidak dapat menggunakannya langsung disebabkan halangan daaripada penggunaan kerusi roda mereka.

Memang tidak dapat dinafikan bahawa ada usaha daripada syarikat yang menyediakan kemudahan kenderaan awam dalam memastikan perkhidmatan mereka mesra OKU. Terdapat kenderaan bas yang melebelkan stiker kerusi roda untuk menunjukkan bas mereka mesra OKU. Hakikatnya ketika artikel ini ditulis, pelaksanaannya belum sempurna, lebel stiker itu hanya sekadar hiasan. Projek tersebut bak kata pepatah ‘rumah sudah siap, tetapi pahat masih berbunyi’. Saya tidak ingin memanjangkan komen di sini, bagi persatuan-persatuan OKU yang terlibat dalam usaha menyempurnakannya sahaja yang faham. Bagaimanapun, usaha dan niat murni syarikat bas tersebut boleh dipuji, hanya perlaksanaannya perlu dikaji. Pada pendapat saya: tanyalah pengguna kerusi roda cara terbaik untuk mereka boleh menggunakan bas tersebut sebelum melaksanakannya.

Walau bagaimanapun, usaha harus dilakukan langkah demi langkah. Kalau kita lihat antara perkhidmatan kenderaan awam di negara kita, masih terlalu banyak usaha yang harus dilakukan. Saya amat mengkagumi Group CEO syarikat AirAsia, iaitu Dato’Tony Fernandes dalam tindakan beliau meningkatkan perkhidmatan penerbangannya baru-baru ini. Selepas mendapat protes daripada persatuan-persatuan OKU disebabkan perkhidmatan AirAsia yang tidak mesra OKU sebelum ini, dalam masa yang amat singkat beliau telah dapat menyelesaikannya dengan baik, malah meningkatkan perkhidmatan AirAsia walaupun memakan belanja yang amat besar. Memang syarikat yang mampu tidak ada masalah dari segi kewangan, tetapi Dato’Tony Fernandes melaksanakannya dengan berhemat di mana segala pandangan OKU diambil berat dan dihormati. Syabas AirAsia!

Dari segi bantuan kepada OKU pula, usaha yang dilakukan ialah untuk memastikan mereka dapat berdikari dengan sebolehnya. Bantuan-bantuan tersebut boleh dibahagikan kepada bantuan pelajaran, bantuan pekerjaan, bantuan saraan, dan bantuan rawatan. Namun, pelaksaan setiap bantuan tersebut haruslah memastikan bahawa OKU yang disasar tidak mempunyai masalah untuk ke pusat bantuan berkenaan. Contohnya, OKU diberi diskaun istimewa untuk melanjutkan pelajaran di institusi pendidikan tinggi, namun disebabkan masalah pengangkutan awam, OKU yang berminat tidak dapat ke sana. Jadi pelaksanaannya gagal dan mungkin alasan yang dilaporkan ialah tidak mendapat sambuan daripada OKU.

Jika diselidik, kenderaan awam yang amat diperlukan oleh OKU ialah kenderaan awam yang dapat menghantar mereka ‘dari pintu ke pintu’, iaitu perkhidmatan teksi. Malangnya teksi di negara kita bukanlah yang jenis mesra OKU. Walaupun terdapat segelintir pemandu teksi yang amat bermurah hati mengambil pelanggan yang berkerusi roda, namun berapa ramaikah antara mereka? Kadang-kadang masalah yang timbul bukan disebabkan nilai perikemanusiaan mereka, tetapi disebabkan jenis kereta teksi mereka yang tidak dapat mengambil penumpang yang berkerusi roda.

Kita telah lihat betapa hebatnya projek meningkat taraf perkhidmatan teksi di negara kita. Kereta-kereta mewah telah pun dijadikan teksi dengan hanya tambahan tambang yang tidak begitu tinggi, kononnya untuk kelesaan penumpang. Namun adakah jenis teksi yang boleh mengambil penumpang berkerusi roda? Sekiranya kita bandingkan antara pelaburan untuk membeli kereta mewah sebagai teksi eksekutif berbanding dengan kereta yang boleh dimasuki kerusi roda (wheelchair accessible taxi), yang mana memperlihatkan imej pengusaha yang lebih perihatin? Keperihatinan sesebuah negara terhadap pelaksanaan kebajikan rakyatnya juga menjadi kayu pengukur tahap tamadun dan kematangannya dalam isu kebajikan rakyat.

Masalah pemandu teksi untuk mengambil penumpang yang berkerusi roda dapat kita lihat di sebelah kanan laman web ini, atau di YouTube, http://www.youtube.com/watch?v=x09ohimNZV0 (video yang dipaparkan hanyalah sebagai lakonan). Berikut adalah penerangan terhadap masalah-masalah tersebut:

1. Sikap pemandu teksi yang merasakan penumpang kerusi roda amat leceh dan melambatkan. Mungkin kebanyakan pemandu teksi mengejaar masa kerana bagi mereka makin cepat tindakan mereka maka makin ramailah penumbang yang dapat diangkut pada hari tersebut.
   
2. Sikap pemandu yang merasakan penumpang kerusi roda amat merumitkan. OKU kerusi roda memang memerlukan orang lain untuk memasukkan kerusi roda mereka di bonet kereta selepas mereka memasuki kereta. Namun, pemandu teksi merasakan penumpang tersebut hanya mendatangkan masalah kepada mereka.
   
3. Ruang bonet kereta yang terhad disebabkan balang gas. Kita sedia maklum bahawa kereta teksi di sekitar Lembah Klang kebanyakannya menggunakan kuasa NGV. Maka disebabkan balang gas NGV yang mengambil sebahagian ruang bonet, tiada ruang untuk memasukkan kerusi roda.

Usaha menjadikan negara kita berimej sebuah negara perihatin dan penyayang haruslah dipertingkatkan. Jangan usaha-usaha tersebut hanyalah untuk mendapat publisiti atau kepentingan peribadi. Pihak pengusaha juga perlulah melihat bahawa perkhidmatan kenderaan awam mereka sebagai satu tanggungjawab sosial, bukan hanya menitikberatkan keuntungan semata-mata. Ahli masyarakat pula perlulah memahami keperluan OKU untuk keluar bermasyarakat. Jangan salah guna kemudahan yang disediakan khas untuk mereka sebagai kemudahan diri sendiri, contohnya tempat letak kereta untuk OKU, tandas, dan lain-lain.

Setiap kali apabila terlihat OKU berkerusi roda dalam kegiatan di tempat-tempat awam, saya terlihat betapa cabaran mereka dalam menempuhi hidup ini berbanding kita yang bebas bergerak. Apabila terlihat prasarana pembangunan di sesuatu tempat yang bersifat mesra OKU, terlintas di fikiran ini betapa bagusnya jika kita semua sama-sama dapat menikmati limpahan pembangunan negara yang tercinta ini, semoga Malaysiaku Mesra OKU.

-------------------------------------------------------------------------------------
OKU’s problem in public transport

Public transport is like a nerve of development for the country. The system and facilities of public transport can ensure the activities for a country. If we can look at the development countries like Japan and American, we could look at how much develop their public transport system. Our country will celebrate 50th independent day a few days later. On the way into develop country in 2020; we only have 13 years later. Look at how much develop we have in our public transport. However, what the meanings when those developments can’t be enjoy by all groups of people?

The group I mean is those disable people (OKU). In the relationship between OKU and public transport, sure that OKU with wheel chair is one of the strongest groups which have to concern. They need one mechanism so that they could contact with outer world and social. Imagine that if they don’t drive or don’t have any relatives who bring them outing, could they take LRT or komuter that is so high tech? The new bus with air-conditioner and comfortable chair? Normal taxi or even premium or executive taxi? I believe every step of them to go in the vehicle is a challenges, challenge that if a wrong step they will fall down, hurt or even harm themselves. Or maybe they can’t even use it because of their wheel chair.

It can’t be deny that there is some work been taken out by some companies who prepare facilities that is user friendly for OKU. There was bus that make to user friendly to OKU. The true is when this article is written, action is not yet complete, and the label sticker is only a decoration. I don’t want to longer my comment here for those OKU societies which try hard for it. However, the effort of the bus company can be praise. In my opinion: ask those who use wheel chair the best way for them to use the bus before it been carried on.

However, the effort should be carry on step by step. If we look at the service of public transport in our country, there is still a lot of effort need to do. I very admired the CEO of Airasia company, Dato’Tony Fernandes in the action to improve the aircraft service recently. After they got protest from OKU societies because of their service before is non-user friendly and settle it well in a short time which might cost a great amount of money. It is not a big deal for those company which could effort from money, but Dato’Tony Fernandes do it well from the view of OKU.

From the help of OKU, the effort can be carrying on to make sure they can independent. The help can be divided into education, job, retirement and medication. However, all of the help have to make sure that OKU that been chosen have no problem to the center related. For example, OKU is given special discount to continue study in higher education level, but some problem like public transport could make the OKU feel lost interest because they could not go there by it. So, the excuse given might be it can’t get any good response from OKU.

If we look carefully, the public transport that needed by OKU is transport that could send them “door by door”, which is taxi service. However, taxi in Malaysia in not Oku friendly. Although there is still some taxi driver which really takes care of that customer with wheel chair, but how many are they? Sometimes the problem occurs is not because the humanity of them, but because of the taxi that they driven can’t take customer with wheel chair.

We have looked at how great the project of increasing taxi service in our country. Those cars have been made into taxi with just increase fees which is not that high which they said for the comfortable of customer. However, does it include the type of taxi that could take wheel chair?

If we compare the investment of buying cars as taxi executive compare with car which can take the wheel chair (wheel accessible taxi), which one show that the company is more careful on this matter? The carefulness if one country and the action towards the people could show the maturity in charity issues for the people.

The problem to solve by taxi to take customer with wheel chair could be see in this website, or youtube.
http://www.youtube.com/watch?v=x09ohimNZV0 (The video showed is just acting). Below is the explain of that problem:

1. The attitude of taxi driver feel that customer with wheelchair is very troublesome and will slow it down. It may because the taxi driver were in a hurry because the fastest they move, the more customer they get.
2. Attitude of driver which feels that customer with wheelchair is very complicated. OKU’s wheelchair really needs others to put in the wheelchair in the car after they go into the car. However, the driver feel that the customer just bring problem for them.
3. The car bonnet that is limited which caused by the “baling gas”. We could said that the taxi around Klang valley used power NGV. Because of the “baling gas NGV” which takes some places of bonnet space, there is not space to move in wheelchair.
The effort to make our country a lovely image still have to be improve. Please don’t let the effort become just to have publicity or private usage. The management also should look at the public transport service as a social service, not only to earn money. The social member should also understand the needs of OKU. Don’t misuse the special facility for their own usage, for example carpark for OKU, toilet, or others.

Every time when I see OKU sit on wheelchair around public places, I will look at how much challenges in their life compare with those who can move free. When I see some building which is user friendly for OKU, I will think about how good it is if all of us could share and enjoy the develop of the country that we love, may my Malaysia friendly for OKU.

Teks Asal Artikel di Berita Harian

Layanan Istimewa McDonald KL Central terhadap OKU

Dalam kempen membina masyarakat penyayang, kita sering dihidangkan melalui media tentang pelbagai kisah cabaran hidup orang kurang upaya (OKU). Cabaran hidup OKU termasuklah kegiatan harian mereka dalam mencari rezeki, pelajaran, perubatan, riadah dan sebagainya. OKU biasanya dikategorikan mengikut jenis kecacatan seperti anggota, penglihatan, bisu dan akal, Tahap kecacatan mereka pula menunjukkan sejauh mana cabaran mereka dalam kegiatan harian. Ini terbahagi kepada tahap ringan, tahap sederhana, tahap berat, dan tahap amat berat.

Untuk lebih memahami cabaran hidup OKU, kita perlulah memahami jenis-jenis tahap OKU yang dijelaskan di atas. Tahap ringan ialah mereka yang mempunyai kecacatan yang sedikit, di mana segala urusan harian boleh dilakukan tanpa sebarang bantuan orang lain atau peralatan khas. Contohnya OKU yang kudung sebelah tangan, samada di pergelangan tangan mahupun dari siku ke atas, OKU pekak bisu dan lain-lain. Tahap sederhana pula ialah OKU yang menggunakan peralatan khas untuk kegiatan harian mereka. Mereka boleh melakukan kerja tanpa bantuan orang lain dengan adanya peralatan tersebut, contohnya OKU yang mengguna kerusi roda dan OKU penglihatan menggunakan tongkat mereka. OKU tahap berat ialah mereka yang memerlukan bantuan orang lain dalam sesuatu kegiatan. Ini mungkin disebabkan anggota mereka seperti kedua-dua belah tangan dan kaki tidak dapat berfungsi dengan sempurna atau kudung. Manakala OKU tahap amat berat ialah mereka yang mempunyai gabungan kecacatan, iaitu anggota, pancaindera, atau mental. Contohnya kedua-dua belah kaki dan tangan cacat dan pada masa yang sama tidak dapat bertutur dengan jelas.

Kehidupan OKU yang serba mencabar memberi mereka semangat untuk mengharungi liku-liku hidup ini. Tidak dinafikan juga ada OKU yang tidak dapat menerima cabaran tersebut dan akhirnya kecundang dalam dugaan hidup. Mereka ini memilih untuk menagih simparti orang ramai sebagai sumber rezeki, iaitu sebagai peminta sedekah. Ini berbeza pula sekiranya OKU tersebut menggunakan apa sahaja anggota yang masih ada untuk mencari rezeki, contohnya OKU penglihatan menggunakan kepandaian bermain alat muzik untuk menghiburkan orang ramai di kaki lima. Bagi saya, duit yang dilontar kepada mereka bukanlah duit sedekah, tetapi bayaran atas hiburan yang diberi.

Kita lihat pula bagaimana orang ramai yang digolongkan TIDAK OKU berhadapan dengan golongan OKU. Mereka ini saya boleh golongkan kepada beberapa kategori juga, iaitu Pertama: beranggapan golongan OKU sebagai beban masyarakat; Kedua: golongan OKU sebagai mereka yang tidak upaya dan dipandang hina; Ketiga: golongan OKU tiada apa-apa yang berbeza dan itu adalah nasib mereka; Keempat: golongan OKU sebagai mereka yang cekal dan bantuan patut diberikan demi kemanusiaan; dan Kelima: golongan OKU sebagai mereka yang memberi inspirasi dalam hidup mereka. Dengan kategori tersebut, mungkin kita dapat memahami kategori manakah individu TIDAK OKU tersebut apabila berhadapan dengan OKU.

Kisah yang ingin saya kongsi bersama di sini ialah pengalaman sendiri ketika singgah di restoran makanan segera Mc Donald di KL Central. Saya sebenarnya golongan OKU tahap ringan, iaitu kudung di sebelah tangan kanan tanpa siku.

Ketika melangkah masuk ke perkarangan restoran itu sambil menggalas beg komputer riba, seorang pekerja yang lengkap beruniform menyapa dengan senyuman dan bertanya samada saya ingin pesan bungkus atau duduk makan. Saya menjawab bahawa saya ingin duduk makan. Lantas dia menunjuk ke arah tempat-tempat duduk kosong sambil mengeluarkan kertas untuk mendapatkan pesanan. Dengan wajah yang penuh keceriaan dia menanyakan pesanan saya lalu mencatatkan menu yang saya pesan. Apabila siap mencatat, dia terus pergi ke kaunter untuk membuat pesanan. Ketika itu saya sangkakan saya perlu ke kaunter untuk membuat bayaran, tetapi dia datang kembali dengan membawa resit. Dia menyerahkan resit tersebut dan saya bertanya samada perlu membayar di kaunter, dengan senuyuman manis dia menjawab bahawa dia akan bantu saya untuk membayar di kaunter.

Selepas itu dia kembali dengan menatang makanan yang dipesan sambil membawa wang baki. Tidak cukup dengan itu, dia bertanyakan samada saya perlukan sos cili atau tomato. Akhir sekali dia membawa kedua-dua sos cili dan tomato untuk saya sambil berkata panggilkannya sekiranya saya perlukan apa-apa bantuan lagi. Saya sempat melihat tag namanya yang tertera Puteri.

Mungkin pengalaman saya di atas hanyalah kisah yang biasa di sebuah restoran makanan segera. Namun, setiap gerak-geri dan layanan yang diberikan oleh Puteri jelas menunjukkan dia mempunyai naluri untuk berkhidmat dengan cemerlang, dan dia berkhidmat dengan penuh minat serta gembira. Kepekaannya terhadap layanan terbaik untuk OKU dapat saya rasakan walaupun saya sebenarnya tidak mempunyai masalah untuk beratur dan menatang makanan ke tempat duduk. Oleh itu keceriaan yang terpancar di wajahnya menunjukkan keikhlasannya memberi layanan bukan secara paksa tetapi melalui hati nalurinya.

Saya percaya sekiranya setiap pekerja di negara kita dapat bekerja seperti Puteri, negara kita bukan sahaja mempunyai imej bermasyarakat penyayang dan perihatin, malah sebuah negara yang bersasiah tinggi dan tamadun.

Artikel dari Berita Harian 4 Ogos 2007, Rencana

http://www.bharian.com.my/m/BHarian/Saturday/Rencana/20070803233121/Article/
OKU kagum layanan mesra pekerja restoran makanan segera
Oleh Ong Boo Siong

DALAM kempen membina masyarakat penyayang, kita sering dihidangkan melalui media mengenai pelbagai kisah cabaran hidup Orang Kurang Upaya (OKU). Cabaran hidup OKU termasuklah kegiatan harian mereka dalam mencari rezeki, pelajaran, perubatan, riadah dan sebagainya.OKU biasanya dikategorikan mengikut jenis kecacatan seperti anggota, penglihatan, bisu dan akal. Tahap kecacatan mereka pula menunjukkan sejauh mana cabaran mereka dalam kegiatan harian yang terbahagi kepada tahap ringan, sederhana, berat dan tahap amat berat.
Tahap ringan ialah mereka yang mempunyai kecacatan sedikit dan segala urusan harian boleh dilakukan tanpa sebarang bantuan orang lain atau peralatan khas. Contohnya, OKU yang kudung sebelah tangan sama ada di pergelangan tangan mahupun dari siku ke atas, OKU pekak bisu dan lain-lain. Tahap sederhana pula ialah OKU yang menggunakan peralatan khas untuk kegiatan harian mereka dan boleh melakukan kerja tanpa bantuan orang lain dengan ada peralatan berkenaan, contohnya OKU mengguna kerusi roda dan OKU penglihatan menggunakan tongkat.
OKU tahap berat ialah mereka yang memerlukan bantuan orang lain dalam sesuatu kegiatan. Ini mungkin disebabkan anggota mereka seperti kedua-dua belah tangan dan kaki tidak dapat berfungsi dengan sempurna atau kudung.OKU tahap amat berat ialah mereka yang mempunyai gabungan kecacatan, iaitu anggota, pancaindera atau mental. Contohnya, kedua-dua belah kaki dan tangan cacat dan pada masa yang sama tidak dapat bertutur dengan jelas.Kehidupan OKU yang serba mencabar memberi mereka semangat untuk mengharungi liku hidup ini. Tidak dinafikan juga ada OKU yang tidak dapat menerima cabaran berkenaan dan akhirnya kecundang dalam dugaan hidup. Mereka memilih untuk menagih simpati orang ramai sebagai sumber rezeki, iaitu sebagai peminta sedekah. Ini berbeza pula sekiranya, OKU berkenaan menggunakan apa saja anggota yang masih ada untuk mencari rezeki, contohnya OKU penglihatan menggunakan kepandaian bermain alat muzik untuk menghiburkan orang ramai di kaki lima. Bagi saya, duit yang dilontar kepada mereka bukanlah duit sedekah, tetapi bayaran atas hiburan yang diberi.Kita lihat pula bagaimana orang ramai yang digolongkan sebagai ‘tidak mesra OKU’ berhadapan dengan golongan OKU. Mereka ini saya boleh golongkan kepada beberapa kategori juga, iaitu pertama beranggapan golongan OKU sebagai beban masyarakat; kedua golongan OKU sebagai golongan tidak upaya dipandang hina.Ketiga pula golongan OKU tiada apa yang beza dan itu adalah nasib mereka; keempat golongan OKU sebagai mereka yang cekal dan bantuan patut diberikan demi kemanusiaan dan kelima golongan OKU sebagai mereka yang memberi inspirasi dalam hidup mereka. Dengan kategori itu, mungkin kita dapat memahami kategori manakah individu yang ‘tidak mesra OKU’ apabila berhadapan dengan OKU.Kisah ingin saya kongsi bersama di sini ialah pengalaman sendiri ketika singgah di restoran makanan segera di KL Sentral baru-baru ini. Saya sebenarnya golongan OKU tahap ringan, iaitu kudung di sebelah tangan kanan tanpa siku.Ketika melangkah masuk ke pekarangan restoran itu sambil menggalas beg komputer riba, seorang pekerja lengkap beruniform menyapa dengan senyuman dan bertanya sama ada saya ingin pesan bungkus atau duduk makan. Saya menjawab bahawa saya ingin duduk makan. Lantas dia menunjuk ke arah tempat duduk kosong sambil mengeluarkan kertas untuk mendapatkan pesanan. Apabila siap mencatat, dia terus ke kaunter membuat pesanan. Ketika itu saya sangkakan saya perlu ke kaunter untuk membuat bayaran, tetapi dia datang kembali dengan membawa resit.Dia menyerahkan resit berkenaan dan saya bertanya sama ada perlu membayar di kaunter, dengan senyuman dia menjawab bahawa dia akan bantu saya membayar di kaunter.Selepas itu dia kembali dengan menatang makanan yang dipesan sambil membawa wang baki. Tidak cukup dengan itu, dia bertanyakan sama ada saya perlukan sos cili atau tomato. Akhir sekali dia membawa kedua-dua sos cili dan tomato untuk saya sambil berkata panggil dia sekiranya saya perlukan apa-apa bantuan lagi. Saya sempat melihat tag namanya yang tertera Puteri. Mungkin pengalaman saya di atas hanyalah kisah yang biasa di sebuah restoran makanan segera. Namun, setiap gerak-geri dan layanan yang diberikan oleh Puteri jelas menunjukkan dia mempunyai naluri untuk berkhidmat dengan cemerlang dan dia berkhidmat dengan penuh minat serta gembira. Kepekaannya terhadap layanan terbaik untuk OKU dapat saya rasakan walaupun saya sebenarnya tidak mempunyai masalah untuk beratur dan menatang makanan ke tempat duduk. Oleh Ong Boo Siong (Koordinator Projek Tanpa Halangan Persatuan Shuang Fu untuk Orang Kurang Upaya, Kuala Lumpur)
-------------------------------------------------------------------------------------
Article from Berita Harian 4th August 2007
http://www.bharian.com.my/m/BHarian/Saturday/Rencana/20070803233121/Article/
OKU admired the warm threatening of fast food worker
By Ong Boo Siong
In the campaign of building lovely society, we often heard about mass media about different of challenges faced by Disable people (OKU). The challenge face by OKU included their daily life in living, education, medicine and so on. OKU often categories by their disable type such as blind, deaf and mental problem. The level of their disable show that how far the challenges in life which categories from level minor, moderate, heavy, and very serious.
The minor level is those who have a little disable in facing their daily life without the need of help by others or special equipment. For example, OKU who having disable whether at middle of the hand or elbow above, OKU who is deaf and others. The moderate level of OKU use special equipment for their daily activities and can work without others or related equipment, for example, OKU who use wheel chair and OKU who use cane.
OKU with heavy level need help from others in activities. This may because some of their function such as either hand or leg can’t function it well or disable. OKU with serious level is those who have combined disable, such as body part, sensory or spiritually. For example, both of the leg and hand were disable at the same time can’t speak very clear. OKU’s life which full with challenges give them the spirit to pass through these life. It can’t be deny that there is also some OKU who can’t accept the challenges and finally crash in their life.
They choose to take others sympathy to earn, which is beggars. This is different if the OKU use what whatever left at the body part for living, such as OKU who have blindness use their skill to play music instrument for entertain others. As for me, those money which been throw toward them is not “sympathy money”, but is the payment at the entertainment which it been given. Let us look at how public which categories at “OKU unfriendly” towards OKU. Those people we can categories into few categories, first is people who think OKU is a burden to the society, second is who think OKU is those group of people who been looked down. Third, is those who think don’t have any different and it’s their fate, the fourth is those who think OKU is strong and help is needed for humanity and the fifth one is those who give inspiration in their life. With those categories, maybe we can understand which category is “not OKU friendly” when faced with OKU. The story I want to share in here is my own experiences when I eat at a fast food restaurant in KL Sentral recently. Actually I am a minor level in group of OKU, which is one hand without elbow. When I step in the restaurant and take put the computer, a worker who is fully uniform is sweeping with smile and asks whether I want to order anything. I answered that I want to sit down and eat. Then he show me an empty seat take put a white pieces of paper to take my order. When the order is finish, he go straight to the counter and take order. When I thought that I need to go to the counter and paid, but he come back again and bring a receipt. He gives me the receipt and I ask whether I need to pay at the counter, with smile he answered that he will help me to pay for it. After that he come back again and give back me the money left. Not only that, he asks whether I need chili or tomato source. Finally, he brings both of the chili and tomato for me and say ask him if I need any help again. I look at the name tag which written Puteri. Maybe my experience above just a normal story in a fast food restaurant, but all of the treat by Puteri show that she have the sense to work well and she work happily. I can feel the sensitivity which gives the best to OKU, although actually I don’t have any question to queue to buy food and eat.
I believe if all of the worker can be like Puteri, our country is not only a country with lovely image, but also a country with highly cultural.
-------------------------------------------------------------------------------------
2007年 8月 4日 每日新闻里的文章
在”建造爱心社会”运动里，我们时常会从媒体那方面知道OKU挑战生活的辛酸故事。OKU的生活挑战包括了许多的日常习性，这包括了事业，学业，医药等问题。OKU通常可分类成数种部位残障，例如身体，视觉，说话和思想。残障程度可分成轻微，中等，严重以及非常严重。
轻微的程度是残障人士有一些缺陷但是有能力可以自己解决自己的日常生活而不需要依靠别人或仪器的帮助。比如:一位只有单手的人员，或聋哑的人员等等。中等的程度是一些残障人士必须利用一些特定的帮助仪器在他们的日常生活但是不需要别人的帮忙，例如一些必须坐在轮椅的人士或需要利用拐杖帮忙的盲眼人士。
严重的程度是残障人士在某些事情必须依靠别人帮助的。这是因为他们的双手或双脚不能正常运作，照成行动不方便，或是四肢有缺陷，生长不完全。非常严重的程度是残障人士拥有多重缺陷，例如身体，神经或思想。例如，四肢残缺加上口齿不清。OKU的生活将会令到他们必须有更强的斗志接受挑战，勇敢面对人生。无可否认的，也有一部分的OKU不能接受挑战，而选择了依赖和放弃他们自己人生。他们通常会选择接受别人的同情和施舍，而不自己去争取。另外一方面，有些OKU懂得利用自己残存的能力来赚取自己的生活费，例如盲眼人士可以利用自己对乐器的天分，然后在街上表演来赚取金钱。对我来说，给予的金钱不是施舍，而是欣赏和钦佩他的努力。另外，有一部分OKU公众是对OKU不友善的。这些公众可以分成数个类别:第一种是认为OKU是社会负担的，第二种是承受不住被取笑的OKU，第三种是只懂得认命的OKU,第四种是认为别人一定要帮忙他们的OKU,第五种是认为OKU为他们带来灵感的。利用这五种类别，我们可以知道哪一种类别是对OKU不友善
的。我想在这里分享的故事是我本身在KL Sentral一间快餐店的一个经验。其实我是属于轻
微程度的残障人士: 我的右手只有手臂而已。当我提着手提电脑包进入那间快餐店时，一个穿着整齐制服的员工过来和我打招呼以及问我要外卖还是在本店用餐。我回答他说我要在店里用餐。然后他就很快的走向一个空位并拿出纸条纪录我要吃什么。当写好后，他就走去柜台下账单。当我以为我必须要走去柜台给钱时，他却拿着账单走向我。他把帐单交给我，我问他需要我去柜台交钱吗，他却带着微笑的对我说他会帮我拿钱过去交。当他再走向我时，他手上已经拿着我的食物以及我的零钱。不但如此，他还问我要辣椒酱还是要番茄酱。最后，他拿了二种酱料给我并告诉我说如果有需要，随时可以叫他。我在当时后把握了时间，注意到他的名牌写着Puteri。可能我的经验只是很普通在每一间快餐店，但是，从Puteri的动作和服务态度可以清楚地看到他服务得很好，并且他是很乐意的。从他对OKU的服务态度可以让我感觉到很窝心，虽然我是对于排队和拿食物回去位置是完全没问题的。

Lawatan Amal dari Pelajar Universiti Taiwan

30 Julai hingga 2 Ogos 2007 merupakan kenangan manis bagi kami di Persatuan Shuang Fu Untuk OKU. Ini kerana seramai 6 orang pelajar Universiti Taiwan telah mengadakan lawatan amal. Lawatan tersebut juga merupakan salah satu aktiviti pembelajaran mereka.

Negara yang disenarai termasuklah Malaysia, Thailand dan Vietnam. Sudah pasti negara kita menjadi pilihan utama mereka. Aktiviti mereka termasuklah membantu NGO yang mereka lawati seperti membersihkan asrama, bersuaikenal dan seumpamanya.

Mereka juga dibawa oleh kami untuk melawat tempat-tempat terkenal di sekitar Kuala Lumpur. Tidak terkecuali juga mereka dijamu dengan makanan lazat tempatan termasuk merasa buah durian. Sebagai pelajar universiti, mereka juga bertugas sebagai duta Taiwan dengan memperkenalkan budaya mereka.

Gambar menunjukkan mereka (yang memakai baju T-merah jambu) dibawa ke KL Tower sebelum beredar, mereka berkongsi pengalaman selama 4 hari menginap bersama kami dengan mengatakan banyak pengalaman yang mereka timba, terutamanya melihat betapa semangat OKU di Persatuan Shuang Fu dalam mengharungi cabaran hidup mereka. Apa yang mereka amati ialah dengan ketidaksempurnaan fizikal, ahli-ahli Persatuan Shuang Fu masih mampu menghasilkan kraftangan yang menarik serta sama-sama mencurah bakti kepada negara ini.

-------------------------------------------------------------------------------------
Charity Visit from University of Taiwan’s student
30th July till 2 th August 2007 was a sweet memory for us in Shuang Fu Disable Independent Living Association. This is because a group of 6 students from University of Taiwan has organized a charity visit. The visit is one of the study projects for them.
The listed country included Malaysia, Thailand and Vietnam. Of course our country is one of their choices. Their activity included helping NGO which they visited to clean their hostel, know each other and so on.
They also were brought by us to visit about famous tourism places around Kuala Lumpur and been treated delicious local food included fruit such as Durian. As a university student, they also work as a diplomat to introduce their culture as well.
The picture show they (which wear red colour T-shirt) been brought to KL Tower before leave, they share 4 days experience stay with us, especially look at how much the spirit of OKU in Shuang Fu Disable Independent Living Association face the challenges. What they have is the incomplete in physical, but still they can come out with incredible handicraft for this country.
-------------------------------------------------------------------------------------
台湾大学学生的慈善观望
2007年的7月30日到8月2日对于在双福中心的OKU是一个甜美的回忆。这是因为有6位来自台湾大学的学生来本中心做慈善观望。这次的观望是他们学业里的其中一个活动。


马来西亚，泰国和越南都是他们考虑国家。想当然的，我们马来西亚成为了他们的首选。他们的活动包括了帮助NGO打扫宿舍，加深大家的认识等等。

吉隆坡的名胜地点我们都有带他们去参观，而不出意外的，他们当然也爱上我们的本地食物，而且也包括了榴莲了。身为大学学生，他们也代表了千万台湾人民来介绍他们的本地文化。

在这张照片里的台湾学生(身穿粉红色衣服)在离开马来西亚前，我们有带他们去吉隆坡塔，而他们也分享了很多在这相处的4天里本身的经验和意见，以及他们对这里的想法，尤其是钦佩双福中心的OKU 挑战他们人生的斗志。虽然他们在身体上有某些缺陷，但是双福中心的人员还是有能力可以生产出特别的手工艺品以及为国家做出贡献。

Selamat Datang ke Blog OKU KITA

Salam mesra semua.

Sebagai seorang pekerja sosial, saya terasa terpanggil untuk memanfaatkan laman blog untuk memberi dan membincangkan isu-isu berkaitan nilai masyarakat penyayang. Laman blog ini akan membincangkan setiap isu yang berkaitan dengan cabaran golongan orang kurang upaya (OKU). Bagi saya, sesebuah masyarakat yang bertamadun dan bersasiah tinggi ialah masyarakat yang ahlinya bukan sahaja memikirkan kesejahteraan yang dinikmati daripada pembangunan, tetapi juga memastikan pembangunan yang dikecapi tidak mengecualikan mana-mana golongan.

Oleh itu, tajuk yang saya rasa sesuai untuk blog ini ialah Malaysiaku Mesra OKU. Saya percaya slogan tajuk ini juga merupakan harapan kepada ramai golongan OKU, terutamanya mereka yang mengidamkan persekitaran di setiap pelusok negara kita tidak mempunyai halangan bagi mereka. Bagi mereka yang memperjuangkan hak OKU dalam mengecapi pembangunan negara, saya berharap anda dapat bersama-sama memberi pandangan dan nasihat di sini. Manakala bagi setiap pembaca pula, saya berdoa semoga laman blog ini dapat memberi manfaat kepada anda dalam apa jua tujuan yang murni.

Terima kasih dan selamat melayari.


Yang ikhlas,
Ong Boo Siong
-------------------------------------------------------------------------------------

Greetings,
As a social worker, I feel that I been called for the benefit of this blog about discuss some topic or moral issues which related to the social love. This blog discuss about every issues that related with challenge of disable people (OKU). As for me, a highly socialized society is a society which form not only from a member which think about the peaceful that been enjoyed from the building, but also to make sure the construction will not left out any one of the members.
So, I feel the most suitable topic is Malaysiaku Mesra OKU (My Malaysia Disabled Friendly). I believe the slogan of this topic will also be a hope for most of the OKU, especially for those who dream about to having surrounding without obstacle for them. For them who fight for the OKU’s right for country, I hope you could leave some advice or comment in here. However for those reader, I pray so that this blog could give some benefit for all of you.

Thanks for visiting.


Your Truly,
Ong Boo Siong

-------------------------------------------------------------------------------------

欢迎来到OKU KITA 的部落格
大家好，

身为一位社工，我自觉应该要利用部落格网页来讨论一些关于社会关怀的价值观以及给予一些相关的因素。本部落格将会谈到许多关系到弱势团体(OKU)所遇到的难处的因素。对我来说，一个繁荣和有文化的国家里的人民不应该只想到自己和国家的进步，而是应该确保一个提升中的国家不会忽略其他任何次要团体。

因此，我觉得最适合这个部落格的标题是”慈爱弱势团体在我的马来西亚”。我相信这个标题将表达了所有弱势团体的愿望，尤其是当他们都梦想可以在我们马来西亚畅游无阻。当他们在国家进步的时刻争取和捍卫(OKU)的权力和福利时，我希望您也可以在这里一起给予你们的意见和看法。另外对于这里所有的读者，我都衷心的祝福以及希望本部落格可以为你们带来任何贡献和好处。

谢谢大家的阅读。

作者:王文雄